Exploring Durmitor National Park

Desiree schreef op donderdag 8 september

Gaaaaap, 05:30 uur dat is vroeg voor op vakantie 🥱. Omdat de jeep Safari met raften niet door kon gaan en we dus zelf Durmitor gaan ontdekken moeten we eerst 2 uur zelf rijden en de tocht die we gaan hiken 🧗 duurt ook nog eens 5-6 uur dus om een beetje op tijd aan te komen vanavond moesten we erg vroeg uit bed. De truien en broeken waren nog steeds nat van de regenbui de avond ervoor, maar nadat we er de föhn op los hadden gelaten was het te doen 🙃. Al snel kwamen we op een bergpas terecht met veel haarspeldbochten en een smalle rijbaan. Vanwege de hevige regen (na een lange periode van droogte) waren er allerlei modder sporen ontstaan en lag de smalle bergweg bezaaid met rotsen 🪨, modder, kiezels en zand. Best spannend, maar vanwege het niet normaal vroege tijdstip waren we zo goed als alleen op de weg. Na circa 54 haarspeldbochten vroeg ik me toch serieus af of de bergpas misschien was afgesloten vanwege de gevaarlijke ⚠️ situatie die op sommige delen van de route was ontstaan, maar precies op dat moment kwamen we de eerste dorpsbewoners met vegers 🧹, scheppen, emmers 🪣 en kruiwagens tegen. Bizar om te zien dat de bevolking zichzelf geroepen voelt om de weg weer begaanbaar te maken. Na wat klimmen, dalen, nog meer klimmen en 100 bochten kwamen we een auto tegen die reed als een gek met 3 banden 🛞 en -serieus- 1 skelterwieltje. Die hebben we snel ingehaald en nooit meer gezien. Na 2 uurtjes rijden met links en rechts prachtige bergen 🏔 en uitzichten kwamen aan bij het startpunt van de hike. We moesten de auto parkeren, zo gezegd zo gedaan, maar de parkeermeneer vond dat we anders moesten gaan staan. Allemaal leuk en aardig, maar ik ga niet op enkele centimeters 📏 van een afgrond lopen manoeuvreren en achteruit rijden, en hoewel we niet dezelfde taal spraken begreep deze meneer dit zeer snel en kregen we een mooie parkeerplek naast zijn hutje 🛖. Nationaal park Durmitor (Montenegrijns: Nacionalni Park Durmitor) is een bergketen 🏔 en een in 1952 opgericht Montenegrijns nationaal park. Sinds 1982 staat het park op de Unesco-werelderfgoedlijst. Het 390 km² grote park beschermt de bergen, bossen 🌳 en meren van het Durmitormassief, het Komarnicaplateau en de kloof van de Tara-rivier. Die kloof is 80 kilometer lang en tot 1.300 meter diep, de diepste van Europa en na de Grand Canyon de grootste van de wereld 🌍. Het panorama van Durmitor bestaat uit tal van bergtoppen, scherpe kloven, gletsjers, lange sneeuwtongen ⛄️ , uitgestrekte weiden, oude bossen en unieke bergmeren (zoals bijvoorbeeld Trnovačko Jezero). Het Durmitormassief telt 48 toppen 🔝 die hoger zijn dan 2000 meter. De hoogste top van het park is de 2.522 m hoge Bobotov Kuk. Vol goede moed begonnen we aan de hike naar Bobotov Kuk, na 150m stond ik te hijgen als een kettingroker, maar gelukkig was ik -en wij- niet de enige 😊. We namen wat foto’s, kwamen op adem en gingen verder. Het pad werd per seconde smaller, de afgrond dieper en na 700m kwamen we bij de eerste kabels en kettingen ⛓ waarmee je de eerste rotswanden moest gaan beklimmen. We vonden dit best gevaarlijk, maar deden een poging. Uiteindelijk besloten we na 1km dat we beter konden omkeren want het was glad en serieus gevaarlijk ⚠️ om hiermee door te gaan, maar vooral om deze route 🗺 straks ook terug te moeten nemen. Enigszins teleurgesteld, maar uiteindelijk de juiste beslissing. Inmiddels stond het parkeerterrein nog wat voller 🚘 en zagen we het niet zitten om helemaal achteruit terug te gaan, maar keren was ook geen optie. Via een omweg en wat proberen zijn we toch heelhuids weggekomen. De klok sloeg 11:00 uur en de rest van Montenegro was ook wakker geworden 😴 dus de bergweg die geschikt was voor eenrichtingsverkeer was inmiddels drukker dan de gemiddelde rondweg in Nederland 😅.

Omdat we nu ineens “tijd over hadden” vanwege het voortijdig afbreken van de hike bedachten we dat we alvast een bezoek konden brengen aan het Ostrog Klooster. Navigatie 🧭 ingesteld en gaan met die banaan 🍌.

Ostrog klooster

Zoals al eerder geschreven was het inmiddels druk geworden op de bergpas en de rijstroken leken steeds smaller te worden 😅. Met nog 5 kilometer te gaan naar de eindbestemming moesten de spiegeltjes 🪞 worden ingeklapt en kon men elkaar schuifelend passeren… net voor de eindstreep dacht er eentje grappig te zijn en ons aan te geven dat we echt verder naar rechts moesten sturen (de afgrond in), maar jammer voor hem deden wij daar niet aan mee 😉. Gebouwd in een massieve grote rots 🪨 op 900 meter hoogte vind je het Ostrog klooster, een glanzende witte parel. Manastir (klooster) Ostrog ligt ongeveer 15 km ten zuiden van Nikšić en is het bekendste heiligdom van Montenegro 🇲🇪 . Het klooster werd in de 17e eeuw door de metropoliet van Herzegovina, Vasilius, gebouwd. Gedurende zijn leven verwezenlijkte Vasilius talrijke wonderen. Na zijn dood werd hij heilig verklaard en begraven in de kloosterkerk. Het klooster van Ostrog behoort tot de meest bezochte bedevaartsoorden op de Balkan. Van alle uithoeken van de wereld 🌍 komen pelgrims naar deze heilige plaats. Zowel Orthodoxen, Katholieken en Moslims geloven dat de gemummificeerde overblijfsels van Vasilius wonderbaarlijke en helende krachten heeft. Nadat we de auto 🚘 hadden geparkeerd liepen we de trappen op naar het klooster. Na onze klim van eerder vandaag was dit een makkie. Boven aangekomen sloten we aan in een lange rij om het klooster te betreden. Het was heel bijzonder om te zien hoe mensen achteruit lopen, huilend, biddend 🤲🏼 , kussend en kruisjes slaand het klooster verlieten. Helaas hadden we ons niet zo goed ingelezen… dus na 20 minuten wachten konden we de eerste ruimte betreden en werden we daar verrast met de gemummificeerde overblijfsels, wat ik persoonlijk toch een beetje heftig vond. We vervolgde de route door het klooster en gingen met nog eens een tiental trappen naar boven wat resulteerde in een prachtig uitzicht 🤩. De souvenirs werden gekocht en we maakte rechtsomkeer terug naar de auto. Ongeveer 1,5 uur later kwamen we aan bij ons appartement; wat een dag! We zullen vast heerlijk slapen. 😴