Verdrietige onverwachte stop in Grossrinderfeld

Desiree schreef op zondag 4 september.

Na een voorspoedig eerst gedeelte van de reis 🧭 was het tijd om voor de eerste keer te tanken en tevens wat te eten 🍟. Dolgelukkig met mijn frietjes van de McDonalds….

Dat dolgelukkige ging er 30 kilometer later helemaal vanaf. We kwamen in een wolkbreuk 🌧 terecht en ik raakte de controle over het stuur kwijt vanwege aquaplaning. We tolde rond over de autobahn van links naar rechts, achterstevoren. Uiteindelijk kwamen we tot stilstand tegen de vangrail. 😔 Gelukkig mankeerde we allebei niets en konden we snel de hulpdiensten inschakelen, eerst de politie 👮🏼‍♂️ en daarna de Dongense held(en) 🦸🏼‍♂️. We wisten ons uiteindelijk te bevrijden uit de auto (de deur zat klem) en klommen over de vangrail, het duurde maar liefst 30 minuten voordat de politie ter plaatsen was; daar stonden we dan, ik in tranen 😭, kapotte auto waarmee niet te rijden was op de linkerbaan, op het stuk autoweg waar geen snelheidslimiet is, tussen de snelwegen in achter de vangrail in de stromende regen 🌧. De politie was niet vriendelijk en het sleepbedrijf wat nog eens 45 minuten later arriveerde was helemaal niet te doen. Vees zijn autoverzekering gebeld 📞, wat betreft de auto zou het vervoer naar NL etc. wel goed komen, maar voor ons konden ze niets betekenen. We moesten sowieso 2 werkdagen wachten en als dan bleek dat de auto niet binnen 2 dagen gerepareerd 👨🏼‍🔧 kon worden zouden we naar huis kunnen, tenminste de auto.. wij moesten zelf maar even kijken hoe we thuis kwamen. Ik heb mijn doorlopende reisverzekering gebeld, die konden ook niks (ik moet onthouden dat ik al die onzin opzeg als ik straks terug ben). Dus daar stonden we dan in een of ander griezel gat in Duitsland. De man van het sleepbedrijf wilde goed doen en had voor ons een taxi 🚕 gebeld en een pension waar we konden overnachten. Nadat we 90€ 💰 contant moesten betalen aan de taxi chauffeur voor maar liefst 8 kilometer vertrok hij en liepen wij naar het pension… Hartstikke gesloten 🔒, maar ik had hoop want er stond een telefoonnummer en die man had tenslotte een kamer voor ons besproken. Wij gebeld… “Kein Zimmer frei 👎 “. De taxi was inmiddels nergens meer te bekennen en de eerst volgende locatie waar we misschien konden overnachten was ruim 6 kilometer lopen 🚶🏽‍♂️. Inmiddels was al 3x hetzelfde groepje griezels voorbij gelopen en besloten we dat we daar niet wilden en konden blijven. Wederom een taxi gebeld die ons terug zou brengen naar de auto (nogmaals 90€ voor 8 kilometer). Ondertussen was rescue team Dongen 🦸🏼‍♂️ druk bezig om oplossingen te bedenken voor zowel ons als voor de auto. Van Peer werd van een verjaardag 🎈 terug gebeld, de vrachtwagen geladen met vervangend vervoer en bepakt met koffie ☕️ , broodjes en 2 chauffeurs ging de reis naar Grossrinderfeld beginnen. Inmiddels waren wij terug aangekomen bij de auto 🚘 de bank ingeklapt en een bedje gemaakt. Een beetje van de schrik bekomen en wetende dat hulp onderweg was, zagen we vanuit het beslagen autoraampje een hele mooie sterrenhemel 🌌 en konden we gelukkig weer een beetje glimlachen in plaats van huilen (dat huilen deed ik eigenlijk vooral, alleen, emotionele doos). Rond de klok van zes uur de volgende ochtend werden we gewekt door een brommende dieselmotor; WE ZIJN GERED UIT DEZE KLOTE ZOOI 🥳. De spullen overgeladen, de Seat op de vrachtwagen gesleept en toen kon iedereen zijn reis 🧭 vervolgen. Ik moest alleen nog een klein plasje plegen, alles uit gedaan behalve mijn sokken.. afijn lang verhaal kort, sokken 🧦 liggen in de afvalbak bij het takelbedrijf. Papa en Rob zijn inmiddels bijna weer op Dongense bodem, wij bevinden ons in Oostenrijk 🇦🇹. Ik hoop dat alles met de Seat goed komt en ik ben heel blij met alle hulp.. en ik hoop dat we alle ellende nu gehad hebben en een fijne vakantie tegemoet gaan. 😎