Podgorica city centre

Desiree schreef op vrijdag 9 september:

Op de planning 📅 stond voor vandaag een bezoek aan Budva, maar we werden gewekt door heftige onweer 🌩 en flinke regen 🌧 . Nadat we de beroemde buienradar hadden geraadpleegd besloten we de planning om te gooien, want het zou niet meer droog worden vandaag. Wat kunnen we doen wat niet “thuis” is, maar wel overdekt? Precies, een bezoek brengen aan een overdekt winkelcentrum 🏬! We besloten met de paraplu lopend te gaan, precies tussen de buien in kwamen we aan; timing 😎. Het winkelcentrum was leuk, maar viel in grootte een beetje tegen (wij zijn gewoon verwend denk ik 😌). We hebben ons er prima vermaakt en richting het einde van de middag besloten we aan de terugreis te beginnen. Het eerste stuk hadden we de paraplu ☂️ nodig, maar na circa 10 minuutjes hield het gelukkig op. We hadden opgezocht dat we met een kleine omweg langs hét beste en bekendste restaurant 🍽 van Podgorica kwamen; Pod Volat. Al eerder hadden we gemerkt dat het in Montenegro normaal is om; binnen te komen, meteen te bestellen, meteen te eten, de helft te laten staan, te betalen en weg te gaan; dit alles binnen 15 minuten ⏱ … maar wij wilden lekker op het gemakje genieten, niet heel raar dat we na 3,5 uur zo ongeveer werden buiten gekeken. Jammer genoeg was niet alles meer beschikbaar van de kaart, maar we hebben heerlijk 🤤 gegeten. Met dikke bolle buiken 🤰🏼🫃 moest we nog 2 kilometer naar huis lopen, daarna nog even uitgezocht waar we morgen precies naar toe moeten, we gaan het nog een keer proberen; Budva!

Vandaag de laatste
dag alweer

Vanmorgen zaterdag 10 september zijn we rond de klok van 9.00 uur opgestaan en na het aankleden de wandelschoenen weer aangedaan e op zoek naar een ontbijt. Dat hadden we al vrij snel gevonden en met een lekkere croissant, kaneelbroodje en een heerlijke warme chocomel zaten we gezellig al op de vroege ochtend mensen te kijken. Daarna zijn we verder gelopen naar de wijk Norrebro. Dit was niet helemaal onze wijk zullen we maar zeggen en het enige wat ik mooi vond waren de graffiti muren. Daarna via de andere kant de stad ingelopen en toen doorglopen naar een kerk helemaal aan de andere kant.

De Kerk van de Verlosser of te wel de Vor Frelsers Kirke. De kerk is het bekendste geworden door zijn carillon en de torenspits die in de vorm is van een kurkentrekker.
Een prachtige toren eigenlijk om te beklimmen maar ik zag de 400 trappen niet meer zitten na zoveel km te hebben gelopen en Ruud had zijn klimmaatje Desiree niet bij. Daarna wat gedronken en toen terug gelopen naar het hotel daar ons opgefrist en toen het laatste onderdeel het winkelcentrum. Dit was vlakbij het hotel en een van de grootste van Denemarken. Daarna terug en alvast gedoucht en wat spullen gepakt want morgen rijden we al heel vroeg aan.

In de prijzen

Ook vandaag vrijdag 9 september werd ik gebeld nu door Pathé. Woensdag was ik met Danielle naar de ladies night geweest en daar staan altijd allerlei standjes. Gisteren werd ik gebeld door de stand van Cleyo Skin Experts dat ik een gezicht analyse had gewonnen en Danielle een gezicht behandeling. Vandaag belde dus Pathé ik zat het dichtste bij het gewicht raden van een pot vol met meel en de prijs was twee vrijkaarten voor de volgende ladies night dus dat komt mooi uit.

Dag 2 Kopenhagen

Vanmorgen vrijdag 9 september om 9.00 uur opgestaan. Opgefrist aangekleed en de wandelschoenen aangetrokken. Het ontbijt gingen we onderweg zoeken want in het hotel was het niet alles. Dus op weg naar de Zeemeermin en onderweg op de menukaarten gekeken in de Nyhavn een gezellig haven met gekleurde huizen heel veel restaurants en oude schepen zijn we neergestreken voor een heerlijk ontbijt. Daarna zijn we doorgelopen naar de beroemde Zeemeermin.

Eigenlijk stelt het niet heel veel voor maar er komen echt duizenden mensen op af. Daarna zijn we onze weg vervolgt naar Kastellet. Het heeft nog steeds een militaire functie maar hij is overdag open er staan wel militairen voor de poort. Het is een dorp op zich afgescheiden door water van de rest. De kerk is naast de gevangenis gebouwd zodat ook de gevangenen vroeger mee konden luisteren en bidden.

Daarna iets gedronken en iets kleins gegeten en toen dwars door de stad richting Tivoli.

Een pretpark midden in de stad en het is al 180 jaar oud. De eerste houten achtbaan staat er nog steeds. Verder zijn er veel attracties, planten, bloemen en heel veel horeca. Rond de klok van 20.00 uur de lichtjes gingen net aan zijn we teruggegaan naar het hotel want de voeten wilde toch graag gaan rusten. 

Exploring Durmitor National Park

Desiree schreef op donderdag 8 september

Gaaaaap, 05:30 uur dat is vroeg voor op vakantie 🥱. Omdat de jeep Safari met raften niet door kon gaan en we dus zelf Durmitor gaan ontdekken moeten we eerst 2 uur zelf rijden en de tocht die we gaan hiken 🧗 duurt ook nog eens 5-6 uur dus om een beetje op tijd aan te komen vanavond moesten we erg vroeg uit bed. De truien en broeken waren nog steeds nat van de regenbui de avond ervoor, maar nadat we er de föhn op los hadden gelaten was het te doen 🙃. Al snel kwamen we op een bergpas terecht met veel haarspeldbochten en een smalle rijbaan. Vanwege de hevige regen (na een lange periode van droogte) waren er allerlei modder sporen ontstaan en lag de smalle bergweg bezaaid met rotsen 🪨, modder, kiezels en zand. Best spannend, maar vanwege het niet normaal vroege tijdstip waren we zo goed als alleen op de weg. Na circa 54 haarspeldbochten vroeg ik me toch serieus af of de bergpas misschien was afgesloten vanwege de gevaarlijke ⚠️ situatie die op sommige delen van de route was ontstaan, maar precies op dat moment kwamen we de eerste dorpsbewoners met vegers 🧹, scheppen, emmers 🪣 en kruiwagens tegen. Bizar om te zien dat de bevolking zichzelf geroepen voelt om de weg weer begaanbaar te maken. Na wat klimmen, dalen, nog meer klimmen en 100 bochten kwamen we een auto tegen die reed als een gek met 3 banden 🛞 en -serieus- 1 skelterwieltje. Die hebben we snel ingehaald en nooit meer gezien. Na 2 uurtjes rijden met links en rechts prachtige bergen 🏔 en uitzichten kwamen aan bij het startpunt van de hike. We moesten de auto parkeren, zo gezegd zo gedaan, maar de parkeermeneer vond dat we anders moesten gaan staan. Allemaal leuk en aardig, maar ik ga niet op enkele centimeters 📏 van een afgrond lopen manoeuvreren en achteruit rijden, en hoewel we niet dezelfde taal spraken begreep deze meneer dit zeer snel en kregen we een mooie parkeerplek naast zijn hutje 🛖. Nationaal park Durmitor (Montenegrijns: Nacionalni Park Durmitor) is een bergketen 🏔 en een in 1952 opgericht Montenegrijns nationaal park. Sinds 1982 staat het park op de Unesco-werelderfgoedlijst. Het 390 km² grote park beschermt de bergen, bossen 🌳 en meren van het Durmitormassief, het Komarnicaplateau en de kloof van de Tara-rivier. Die kloof is 80 kilometer lang en tot 1.300 meter diep, de diepste van Europa en na de Grand Canyon de grootste van de wereld 🌍. Het panorama van Durmitor bestaat uit tal van bergtoppen, scherpe kloven, gletsjers, lange sneeuwtongen ⛄️ , uitgestrekte weiden, oude bossen en unieke bergmeren (zoals bijvoorbeeld Trnovačko Jezero). Het Durmitormassief telt 48 toppen 🔝 die hoger zijn dan 2000 meter. De hoogste top van het park is de 2.522 m hoge Bobotov Kuk. Vol goede moed begonnen we aan de hike naar Bobotov Kuk, na 150m stond ik te hijgen als een kettingroker, maar gelukkig was ik -en wij- niet de enige 😊. We namen wat foto’s, kwamen op adem en gingen verder. Het pad werd per seconde smaller, de afgrond dieper en na 700m kwamen we bij de eerste kabels en kettingen ⛓ waarmee je de eerste rotswanden moest gaan beklimmen. We vonden dit best gevaarlijk, maar deden een poging. Uiteindelijk besloten we na 1km dat we beter konden omkeren want het was glad en serieus gevaarlijk ⚠️ om hiermee door te gaan, maar vooral om deze route 🗺 straks ook terug te moeten nemen. Enigszins teleurgesteld, maar uiteindelijk de juiste beslissing. Inmiddels stond het parkeerterrein nog wat voller 🚘 en zagen we het niet zitten om helemaal achteruit terug te gaan, maar keren was ook geen optie. Via een omweg en wat proberen zijn we toch heelhuids weggekomen. De klok sloeg 11:00 uur en de rest van Montenegro was ook wakker geworden 😴 dus de bergweg die geschikt was voor eenrichtingsverkeer was inmiddels drukker dan de gemiddelde rondweg in Nederland 😅.

Omdat we nu ineens “tijd over hadden” vanwege het voortijdig afbreken van de hike bedachten we dat we alvast een bezoek konden brengen aan het Ostrog Klooster. Navigatie 🧭 ingesteld en gaan met die banaan 🍌.

Ostrog klooster

Zoals al eerder geschreven was het inmiddels druk geworden op de bergpas en de rijstroken leken steeds smaller te worden 😅. Met nog 5 kilometer te gaan naar de eindbestemming moesten de spiegeltjes 🪞 worden ingeklapt en kon men elkaar schuifelend passeren… net voor de eindstreep dacht er eentje grappig te zijn en ons aan te geven dat we echt verder naar rechts moesten sturen (de afgrond in), maar jammer voor hem deden wij daar niet aan mee 😉. Gebouwd in een massieve grote rots 🪨 op 900 meter hoogte vind je het Ostrog klooster, een glanzende witte parel. Manastir (klooster) Ostrog ligt ongeveer 15 km ten zuiden van Nikšić en is het bekendste heiligdom van Montenegro 🇲🇪 . Het klooster werd in de 17e eeuw door de metropoliet van Herzegovina, Vasilius, gebouwd. Gedurende zijn leven verwezenlijkte Vasilius talrijke wonderen. Na zijn dood werd hij heilig verklaard en begraven in de kloosterkerk. Het klooster van Ostrog behoort tot de meest bezochte bedevaartsoorden op de Balkan. Van alle uithoeken van de wereld 🌍 komen pelgrims naar deze heilige plaats. Zowel Orthodoxen, Katholieken en Moslims geloven dat de gemummificeerde overblijfsels van Vasilius wonderbaarlijke en helende krachten heeft. Nadat we de auto 🚘 hadden geparkeerd liepen we de trappen op naar het klooster. Na onze klim van eerder vandaag was dit een makkie. Boven aangekomen sloten we aan in een lange rij om het klooster te betreden. Het was heel bijzonder om te zien hoe mensen achteruit lopen, huilend, biddend 🤲🏼 , kussend en kruisjes slaand het klooster verlieten. Helaas hadden we ons niet zo goed ingelezen… dus na 20 minuten wachten konden we de eerste ruimte betreden en werden we daar verrast met de gemummificeerde overblijfsels, wat ik persoonlijk toch een beetje heftig vond. We vervolgde de route door het klooster en gingen met nog eens een tiental trappen naar boven wat resulteerde in een prachtig uitzicht 🤩. De souvenirs werden gekocht en we maakte rechtsomkeer terug naar de auto. Ongeveer 1,5 uur later kwamen we aan bij ons appartement; wat een dag! We zullen vast heerlijk slapen. 😴

De eerste dag
Kopenhagen

Donderdag 8 september stond de wekker al vroeg deze keer namelijk op 2.45 uur. Daarna de laatste spullen gepakt, broodjes gesmeerd de auto geladen en rond de klok van 3.45 uur vertrokken richting Kopenhagen. De reis verliep vrij goed op een paar file’s na in Duitsland en even een controle in Denemarken. Hij wenste ons veel plezier in Kopen hagen maar hij vond Amsterdam leuker. Rond de klok van 13.00 uur waren we bij ons hotel en ik heb ze toch meestal vriendelijker aan de receptie en behulpzamer maar ja het is niet anders. De kamer was nog niet klaar maar de auto kon geparkeerd worden dus dat was voor ons genoeg. Met de stadskaart op zak zijn we begonnen we zitten vrij dicht bij alles dus dat werd lopen. Het eerste stuk gezellig langs het water wel jammer van de harde wind.

Daarna al veel bekeken zoals museum of Kopenhagen althans de buitenkant, Kopenhagen Town Hall, Christiansborg Palace, Royal Arsenal museum, vele beelden, kerken, torens, mooie pleinen te veel om op te noemen. Tussendoor natuurlijk wat gedronken en op het einde van de dag lekker gegeten in een steak house. Daarna terug gelopen naar het hotel en nog even tv gekeken en natuurlijk de site gevuld. Morgen naar de zeemeermin want die moet je natuurlijk wel gezien hebben en de nodige andere activiteiten.

Kolasin

Desiree schreef op woensdag 7 september:

We slapen vannacht 🌜 in Kolasin zodat we morgen niet zo ver hoeven te rijden voor onze jeep Safari met rafttour 🛶 . De verwachtingen zijn hoog want dit schijnt onder andere hét skigebied 🎿 van Montenegro te zijn. Kolašin is een stad in het noorden van Montenegro. Het heeft een bevolking van 2.989 inwoners. Kolašin is het centrum van de gemeente Kolašin en een onofficieel centrum van de regio Morača, genoemd naar de rivier de Morača. Wij vragen ons af wie deze stad (onofficieel) het centrum van de regio Morača noemt, want wij vinden het eigenlijk best wel een saai en uitgestorven dorp. Helaas, jammer, maar we hebben zin in morgen 😎. We lopen naar de touroperator waar we in Nederland al naar gemaild hadden en wat blijkt… ze zijn gesloten. Een vriendelijke behulpzame man 👨🏼 belde voor ons naar de eigenaresse. Uiteindelijk bracht dit niks, er was voor morgen geen mogelijkheid (meer) en daarnaast is de waterstand zo laag dat raften meer wandelen wordt… wat nu? 😔. In het hotel aangekomen besluiten we dat we morgen zelf, te voet, Durmitor gaan ontdekken en wel met een hike 🚶🏽‍♀️ van in totaal 10 kilometer naar Bobotov Kuk (Боботов Кук). Tijdens de voedsel/boodschappentocht begint het te regenen en uiteindelijk flink te onweren ⛈ eindstand: we komen totaal doorweekt terug in onze kamer. (We moesten sowieso heel erg wennen aan het 10-15graden temperatuurverschil 🥶) Het hotel is wel echt een aanrader, we werden heel hartelijk ontvangen door een man met zijn zoon, de kamer is ruim, super netjes en heel schoon. 🙃

Nationaal Park
Biogradska Gora 🌲

Desiree schreef op woensdag 7 september:

Op tijd uit bed, ontbeten, de tassen ingepakt en vervolgens vetrokken naar Nationaal Park Biogradska Gora 🌲. Ver weg in het noordoostelijke hoogland tussen Kolasin, Bijelo Polje en Berane ligt het nationaal park Biogradska gora met een van de laatste Europese oerbossen 🏞. Het Nationaal Park Biogradska Gora (Montenegrijns: Nacionalni Park Biogradska Gora) is een Montenegrijns nationaal park dat in 1952 werd opgericht. Het 54 km² omvat een van de drie laatste regenbossen 🌳 van Europa. Het park bestaat uit bergruggen, gletsjermeren en bos. Sinds 2021 zijn twee bosgebieden in het park UNESCO-Werelderfgoed (Oude en voorhistorische beukenbossen van de Karpaten en andere regio’s van Europa). In het midden ligt Biogradsko jezero, het betoverende gletsjermeer 💦 , dat het park zijn naam gaf en de hemel de mogelijkheid om zijn spiegelbeeld in steeds weer nieuwe kleuren te tonen. We volgden het slingerende bergweggetje en kwamen uit bij een slagboom; hier begint het park. Bewapend met ons entreeticket 🎫 vervolgde we het pad en kwamen we uit bij de parkeerplaats. Hier werd voor de eerste keer de handrem op de proef gesteld; spannend 🫣. We stapten uit de auto en begonnen aan de wandeling. Door het bos 🌳, over de rotsen 🪨 , langs het water en over vlonders; het wisselde elkaar allemaal af; mooi 🤩. Na 3,5 km kwamen we terug bij de auto en vervolgde we onze route, next stop: Kolasin. P.S. Tip van mij voor alle vrouwen 👩🏼 die het nationaal park ooit gaan bezoeken: bespaar jezelf de wandeling naar het toilet, daar wordt geen een vrouw gelukkig. (Hang wc, overal poep en plas, geen wc papier, beestjes, geen licht 💡…). Graag gedaan 😊

Ladies Night

Woensdag 7 september eerst van alles thuis gedaan en bij Desiree wat dingentjes gedaan. Daarna gezellig door Breda gelopen/gewinkeld en ton naar Danielle. Daar een nieuwe kraan in de keuken erop gezet want die lekte en toen is Ruud bij Rob blijven eten PIZZA en Danielle en ik zijn gezellig naar de ladies night geweest. Eerst lekker gegeten bij De Beren en daarna langs de standjes. De film begon om 20.00 uur althans de quiz en daarna was het genieten met een flesje drinken en een grote zal popcorn. Na de film kregen we ook nog een leuke goodybag mee.

Meer van Shkodër ~ Скадарско језеро 😍

Desiree schreef op dinsdag 6 september:

Jaaa het is zo ver, vandaag bezoeken we het Skadar meer. De verwachtingen zijn hoog 😍, dus vroeg uit bed en in de auto naar Virpazar. Daar wacht een privé bootje op ons voor een vier uur durende excursie. 🗺 Het Meer van Shkodër (Albanees: Liqeni i Shkodrës; Servisch: Скадарско језеро, Skadarsko jezero) is een meer op de grens van Montenegro 🇲🇪 en Albanië 🇦🇱. Het is gelegen in het zuidoosten van Montenegro, tussen de hoofdstad Podgorica en de kustplaats Bar. Het is met een oppervlakte van minstens 368 km² het grootste meer van Montenegro, van de Balkan en een van de grootste van Europa. De waterstand en daarmee de oppervlakte van het meer variëren namelijk sterk: in de winter ❄️ kan het meer groeien tot 540 km². Het meer is genoemd naar de Albanese stad Shkodër. Het Albanese deel van het meer, dat circa één derde van de totale oppervlakte beslaat, ligt in het gelijknamige district. Het meer wordt gevoed door de rivier 💦 de Morača en door onderaardse bronnen, waarvan sommige tientallen meters diep zijn. Het diepste punt is meer dan 100 meter ⬇️. De rest van het meer bereikt een diepte van hoogstens negen meter. De rivier de Bunë (Servisch: Bojana) vormt de afvoer naar de Adriatische Zee 🌊 , waarvan het meer ooit deel uitmaakte. Tussen het meer en de zee ligt het Rumijagebergte 🏔 . Aan de Montenegrijnse kant maakt het meer sinds 1983 deel uit van het Nationaal Park Skadarsko Jezero, waar 270 vogelsoorten 🦅 voorkomen. Daaronder bevinden zich ook een aantal van de laatste pelikanen in Europa. Het is ook internationaal erkend en opgenomen in beschermingsprogramma’s als IBA (Important Bird Area) en staat het op de Ramsar List of Wetlands of International Importance (moerassen van internationaal belang). 🤓 Om 11:00 uur 🕰 gingen we aan boord en vaarde we door een smal kanaaltje via Fort Lesendro richting het meer. Onze kapitein 👨🏻‍✈️, Daniël, was tevens onze gids en vertelde ons allerlei weetjes en verhalen over het gebied en de geschiedenis. Zo begon hij te vertellen dat de waterstand in de winter maar liefst 3-4 meter hoger ⬆️ is dan op dit moment, vanwege de 6 rivieren die op het meer uitkomen. Tevens vertelde hij dat er verschillende bronnen onder het meer zitten die een groot gedeelte van voormalig Joegoslavië voorzien van drinkwater 🍸. We gingen verder en hij vertelde ondertussen over de verschillende vogels 🐦 en planten 🌱.

Nadat we een tijdje door verbazingwekkende kleine kanalen dwaalde -omringd met waterlelies- was het tijd om van boord te gaan en de trappen op te klimmen naar klooster Kom ⛪️. Dit kleine klooster is een verbogen juweeltje 💎. Het dateert uit de 15de eeuw met tekeningen uit de 16de eeuw, het is het enige klooster op de eilanden 🏝 in het Skadar meer dat niet vernietigd is door de Ottomanen. Voor je bij het klooster komt, kom je door een poort, aan de linkerkant staat aartsengel Michaël 😇 (hij bekijkt jouw leven en beslist of je naar de hemel of naar de hel gaat) en rechts staat aartsengel Gabriël. Wanneer je door de poort loopt kom je bij de tuinen en huizen van de nonnen en aan het einde van het pad ligt het klooster. Helaas mochten we geen foto’s maken 📷 dus wie het wil zien moet zelf een reisje naar Montenegro maken 😉. We stapte weer aan boord en gingen naar een rustigere plek waar ik een verfrissende duik in het meer kon maken; HEERLIJK! 🥰. Een grappig weetje, tussen de foto’s (het zijn er héél veel dit keer, sorry voor de spam, maar ik had er totaal 224 😌) zie je een foto met enkel bergen 🏔 en in de verte 3 toppen. Een heuvel wordt pas een berg genoemd als hij 1000m of hoger is, de top van deze heuvel was “slechts” 999m. Daarom besloten de inwoners van de 7 omliggende dorpen de handen ineen te slaan en allemaal zand, rotsen en stenen 🪨 te verzamelen en mee te slepen naar boven. Je raadt het al, ze hebben de heuvel 1 meter hoger gemaakt en toen was het een officiële berg 😎. Helaas zat onze cruise 🚢 erop en was het alweer tijd om terug naar het beginpunt te varen. We meerden aan, namen afscheid en gingen een rondje lopen in het centrum 🏬. Het “dorp” is slechts 1 straat groot en een rondje is nog geen kilometer lang 🤪. We namen plaats op het terras en hebben genoten van een heerlijk diner 🍽. Na het eten reden we weer huiswaarts. Zojuist hebben we de planning voor morgen doorgenomen en een hotel 🏨 geboekt. We kijken nog even champions league en gaan dan lekker slapen 😴. Tot morgen! 👋🏼

Een lekkere lunch

Dinsdag 6 september hebben wij eerst wat uitgeslapen en wat boodschappen gedaan, site gevuld en hier wat opgeruimd en daarna een ronde gelopen met als tussenstop een heerlijke lunch bij Spijs en IJs.
Daarna naar Oosterhout voor wat winkels en meteen een boekje gezocht van Kopenhagen want morgen na de ladies night en een paar uurtjes slaap vertrekken Ruud en ik nog voor een paar dagen.

Podgorica – we zijn er

Desiree schreef maandag 5 september:

We zijn er! Maar voordat we onze koffers 🧳 konden uitladen is er (natuurlijk) weer meer dan genoeg gebeurd. We vetrokken rond 09:00 uur uit ons hotel in Kroatië, we hoefde nog “maar” 240 kilometer maar we zouden er wel ruim 4 uur over doen 🤔 dus dat beloofde een spannende bergweg te worden 🏔. Na ongeveer 15 minuten rijden kwamen we bij de grens van Bosnië en Herzegovina 🇧🇦 , na 3 keer onze documenten te hebben gepakt (waar overigens maar met een half oog naar werd gekeken) mochten we doorrijden: dat ging soepeltjes 😎. Vanaf daar hebben we geen snelweg meer gezien, enkel smalle bergweggetjes (waar je elkaar soms niet eens kon passeren). Na een paar uur gaf onze navigatie 🧭 aan dat we rechtsaf moeten slaan. Is dat hier? Ja, dat is hier. Weet je zeker dat het hier is? Jip, dat zegt de navi… zo gezegd zo gedaan. Na 250m besloten dat we dit gravel/grindpad geen 20 kilometer gingen volgen, maar er was ook geen ruimte om te keren.. dus in zijn achteruit de smalle bergpad terug naar beneden ⬇️ gereden, spannend maar gelukt. Tijdens onze rit sprong er ook nog een Bosnische politie agent 👮🏼‍♂️ voor de auto die al onze documenten wilde zien en reden van bezoek wilde weten. Maar toen alles in orde bleek te zijn gaf hij ons nog wat vakantie tips, bedankt hè 🙏🏼 ! Uiteindelijk kwamen we na ongeveer 3,5 uur aan bij de grens met Montenegro 🇲🇪. Er was maar 1 hokje open en ze vonden dat dat meer dan genoeg was… dus wij hebben gewoon lekker geduldig een half uur gewacht tot we aan de beurt waren 😉. Een of andere grappige Italiaan dacht de hele rij voorbij te rijden en voor of na ons in te voegen; na een toeter 📢 en fluit concert waarbij iedereen uit de auto stapte (wij als brave burgers bleven gewoon stil zitten afwachten 😊) droop hij af naar achter in de rij, kort samengevat: gewoon op je beurt wachten vriend 🧐. De paspoort controle kwamen we moeiteloos door, maar toen we de auto papieren moesten laten zien ging het even mis.. vanwege het ongeluk hebben we een huurauto, maar bezitten we niet de originele documenten 📄. Na wat gezucht, gekreun, overleg, nog een keer zuchten, nog 3 keer nee schudden en nogmaals in haar computer te hebben gekeken besloot ze dat we toch het land in mochten; thank you 🤗. Op de bergpas in Montenegro werd er een aantal keer flink naar ons geseind 💡 , we minderden snelheid, zetten onze lichten aan (het was gewoon overdag), checkten alles waarvan we dachten dat het een probleem zou kunnen zijn.. maar we kwamen tot de conclusie dat er niets mis was. Toen we de bocht om kwamen reden we zo op een politie controle af 👮🏼‍♀️, vandaar dat iedereen dus seinden! Met zijn rode papieren bordje bracht hij ons tot stoppen, hij zei niets, hij vroeg niets, hij deed niets en na 10 seconde liet hij ons weer gaan.. 🤷🏼‍♀️ We besloten het tegemoetkomend verkeer ook te waarschuwen en werden bedankt met dikke duimen 👍🏼 en een brede glimlach 😀. We kwamen aan in Podgorica, waar men geen enkele verkeersregel handhaaft of respecteert, dus dat was even wennen, maar we hebben het gehaald ✅. Nadat we de hele stad hebben doorkruisd kwamen we aan bij ons huis 🏠 voor de komende twee weken. Helemaal top! We besloten nadat we alles hadden uitgepakt 🧳 nog even naar het centrum te gaan en wat te eten. Ik heb tevens mijn eerste bezienswaardigheid gezien: Saborni Hram Hristovog Vaskrsenja, oftewel: een kathedraal van het Metropolitanate van Montenegro en de Littoral van de Servische Orthodoxe Kerk ⛪️.

Na een heerlijke kalfsvlees stoofpot 🥩 keerden we huiswaarts, maakten we de planning voor morgen en gingen we op tijd naar bed. 😴 Morgen om 08:00 uur gaat de wekker en gaan we op excursie naar het Skadar meer, we zijn heel benieuwd!! 🤩

Een lekker begin van
de week.

Bij Danielle op het werk begon de week goed op het parkeerterrein van DEME. Hier werd een heerlijke barista vers gemaakt.

Twee gordijnen weer gemaakt.

Maandag 5 september eerst wat uitgeslapen en daarna boodschappen gedaan en naar IKEA gereden voor een gordijnroede en wat spullen voor Danielle. Daarna thuis begonnen aan twee gordijnen.

Beneden moeten ze allemaal nog gedaan worden want met het vervangen van het glas en het veranderen van de voordeur was dat gordijn al weggegooid en bij de keukendeur was het aan vervanging toe. Eerst de keuken gedaan en die ging voorspoedig dat kon ik over de voordeur niet zeggen maar het is allemaal goed gekomen dus die zijn klaar. Deze waren ook het belangrijkste in verband met tocht, kou en gasprijs. Van de winter komt dan de kamer weer wel.

Kilometers vreten naar Vergoraz

Vervolg van Desiree van de zondag:

Nadat we vanmorgen op weg waren geholpen door papa en Rob (nogmaals 1000x dank 🙏🏼) vervolgde we onze reis naar Montenegro. We hadden veel kilometers voor de boeg, maar we hadden besloten dat het niet uit zou maken hoeveel dagen we erover zouden doen, rustig, relaxed, zonder risico, nog voorzichtiger dan we altijd al doen gingen we op pad 🧭. In de auto de nieuwe e-vignetten 🎟 gekocht want we reden natuurlijk met een ander kenteken. Het weer ☀️☁️ klaarde gelukkig op en het was niet druk op de weg, dus we konden relatief moeiteloos een weg banen door Duitsland, Oostenrijk, Slovenië en deels Kroatië. Inmiddels was het pikdonker, was er weinig verkeer en veranderde de snelweg 🛣 in een bergweg, dat in combinatie met de helse nacht afgelopen nacht, hebben we besloten te stoppen voor vandaag en lekker te gaan slapen 😴 in een hotel. Morgen nog iets minder dan 300 km te gaan, maar de navigatie zegt dat we er dik 5 uur over gaan doen. Het wekkertje ⏰ staat op 07:00 uur voor een lekkere warme douche 🚿 met aansluitend een vers ontbijtje. Welterusten 🌜