Vees blaast 32 kaarsjes uit

Dinsdag 1 oktober was het feest in Dongen want Vees is jarig. Dus s’morgens bij het ontbijt natuurlijk cadeautjes voor Vees van Desiree. Daarna was het voor iedereen werken alleen Desiree en Vees tot 15.00 uur want daarna gingen ze naar de film en lekker uit eten. Desiree was vandaag aan het werk in de Oude baan want Danielle was heel de dag in Breda dus Rex had heel de dag zijn vriendin om hem heen. Rob is nog volop in de badkamer bezig geweest en na de bioscoop kwam ook Desiree en Vees nog naar de Wilhelminastraat want Danielle en Rob hadden natuurlijk ook nog cadeautjes en ze waren er voor het welkomstcomité.

En dan breekt de terugreis aan

Dinsdag 1 oktober stond de wekker op 7.30 uur dan was het meteen opfrissen, aankleden en koffers pakken. De spullen in de auto gezet en om klokslag 8.00 uur naar de ontbijtruimte die toen open ging om nog even goed te eten voordat de terugreis werd ingezet. Het was een lekker ontbijt en om 8.45 uur was de navigatie ingesteld en die zei dat we om 21.05 uur thuis zouden zijn dus …… dan er maar voor gaan zitten. We hadden wel tegen elkaar gezegd mochten we het echt beu zijn of zit alles tegen dan pakken we onderweg gewoon een hotel. Gelukkig hebben we maar een klein buitje gehad en weinig file dus dat viel al mee. Twee keer gestopt om te tanken waarvan we de tweede keer ook meteen even eten hebben gescoord bij de Mc. Net voor Eindhoven was er even de gang uit want toen hadden we groot transport voor ons die alle banen blokkeerde dus daar moest je achter blijven maar bij Eindhoven konden we er voorbij en om 21.10 konden we de poort openen in Dongen. Alles was stil en rustig dus we hadden ze net gemist want ze waren wel geweest in de Wilhelminastraat tot dat we binnen stonden want toen ging in een keer de deur van het halletje open en kwam iedereen te voorschijn. Geweldig is dat toch dus de verhalen kwamen meteen los en dan is het toch ook weer fijn om thuis te zijn.

De leiding is weer gemaakt

Maandag 30 september was iedereen weer aan het werk en druk bezig met van alles er werd weer gegeten met zijn allen in de Oude baan en deze keer was het een heerlijke macaroni. Na het eten zijn Rob en Desiree weer gaan klussen in de Wilhelminastraat want Rob wilde toch de gasleiding gemaakt hebben. Dit is natuurlijk weer gelukt door onze bouwers petje af hoor. Danielle mocht naar de pedicure in die tussentijd en of dat fijn was weet ik niet want ze had veel last van haar twee grote teennagels.

Op naar het liefdes pad

Maandag 30 september ging de wekker wel erg vroeg 5.30 uur en nadat we ons hadden opgefrist en de koffers hadden ingepakt konden we onze sleutelkaart op de balie voor leggen bij de receptie de auto inladen en naar de haven. Op zich was dat niet zo ver rijden een 10 minuten dus dat viel mee maar je moest er uiterlijk om 7.00 uur zijn dus we waren mooi op tijd. Met het scannen van onze ticket werden er allerlei stickers op onze voorruit geplakt en konden we in de rij. Toen de poorten open gingen werd ons gemeld dat wij onze alarmlichten aan moesten zetten dus dat vonden we wel raar de rest hoefde dat niet maar ja het zal wel. Een maal op de boot moesten we allerlei kanten op en zelfs draaien maar op een gegeven moment stonden we helemaal vooraan we bleken top positie te hebben dus als een van de eerste van boord het zal allemaal wel wij weten verder niet hoe of wat maar wel lekker. Daarna naar boven naar dek 9 en daar heerlijk gezeten we hadden nu ons ontbijt meegenomen dus dat kwam helemaal goed.

We hadden nu wel een mooiere en grotere boot dan met de heenweg dus het kwam helemaal goed. Rond de klok van 12.30 vaarde we de haven van Livorno weer binnen en inderdaad we reden als eerste naar buiten het voordeel is dan wel dat je niet in de drukte zit. De navigatie was op Riomaggiore gezet en daar zouden we rond de klok van 15.15 uur zijn. Ik had op iets vroeger gehoopt maar ja het is niet anders. Om 15.00 uur checkte wij in en konden we de spullen naar onze kamer brengen de auto staat heel luxe in een garagebox dus wat wil je nog meer.

Nu eerst de kaartjes bestellen voor het liefdespad maar na een 20 minuten hadden we het eigenlijk wel gehad want het lukte van geen kanten dus op naar de receptie en daar was de eigenaar zo lief dat hij het helemaal voor ons heeft geregeld. Dus de loopschoenen aan, horloge aan en daar gingen we als eerste naar het dorp waar we zaten Riomaggiore want daar begint het liefdespad. Dus vanuit het hotel naar beneden gelopen zo op ons doel af met een tussenstop bij een kerk. Het is slechts 1km lang wandelpad Via dell ‘ Amore en dit is het bekendste en meest romantische deel van de kustlijn van Cinque Terre. Het verbindt de pittoreske dorpjes van Riomaggiore en Manarola.

Het voetpad is ooit aangelegd door de spoorwegarbeiders om de twee dorpen tijdens de bouw van de tunnel bereikbaar te houden. De legende vertelt dat dit voetpad al snel een ontmoetingsplaats werd voor verliefden uit de twee kustplaatsen. Dit is dus altijd zo gebleven tot dat er een aardverschuiving kwam in 2012 want toen werd het afgesloten en in augustus 2014 is het weer pas geopend. Het pad loopt trouwens verder door heel Cinque Terre en dit zijn vijf dorpjes, de vertaling van Cinque Terre, bestaat uit een 12km lange kustlijn aan de Italiaanse rivièra.

Zoals de naam al zegt, bestaan de Cinque Terre uit vijf kleine, kleurrijke dorpjes: Monterosso al Mare, Vernazza, Corniglia, Manarola en Riomaggiore, allemaal gelegen aan de stijle kust. Ze liggen in de regio Ligurië, die ongeveer 7.000 inwoners telt en beschermd wordt als Nationaal Park. Cinque Terre is sinds 1997 UNESCO werelderfgoed. Alle vijf dorpjes lonken met hun gekleurde gevels, talrijke kleine vissersbootjes en kleine paadjes en straatjes, die uitnodigen tot een mooie wandeling en dat was het wij zijn dus in Riomaggiore begonnen daarna Manarola en daar wat gedronken nog een klein stukje verder gelopen en toen gedraaid. Daarna in ons eigen dorp gegeten en toen weer terug naar boven gelopen naar het hotel lekker gedoucht en ons bed opgezocht. Nog even tv gekeken en toen de oogjes dicht het was vroeg vandaag.

Van MTB naar wandelen

Zondag 29 september zou er in Dongen eigenlijk gefietst worden met Rob, Desiree en Vees maar Vees had zo’n hoofdpijn dat dat niet ging dus toen zijn Rob, Danielle en Rex gaan wandelen want er was een wandeltocht in Dongen vanuit de 4 sprong dus lekker dichtbij. Het enige nadeel is wel je kent natuurlijk alles in Dongen dus heel bijzonder is hij dan nooit.

Een rustige dag in Bastia

Zondag 29 september een beetje uitgeslapen daarna gedoucht en om 9.30 uur naar het ontbijt. Daarna terug naar de kamer en toen op ons gemak naar beneden gelopen. Daar wat rond gelopen op terrasjes gezeten, gewinkeld en naar een festival zitten kijken. Rond de klok van 17.00 uur terug naar boven gelopen …… ja over die trap wat een ellende maar toch weer gehaald met tussen pauzes. Allebei alvast gedoucht want morgen is het vroeg dag en daarna met de auto naar beneden gereden ik had geen zin in weer die trap en daar in de haven heerlijk gegeten. Daarna nog even tv gekeken op bed en toen oogjes dicht morgen 5.30 uur de wekker.

Bouwgroep 3.0

Zaterdag 28 september was de bouwgroep ook weer hard aan het werk in de Wilhelminastraat. De waterleiding is gemaakt in de hoek waar het bad stond en dat was toch wel een dingentje. Gleuven geslepen waar leidingen moeten komen, leidingen getrokken. Het toilet geplaatst de maar ook de wand dus het is al helemaal weggewerkt. Tussen de middag samen gelucht want ook dat is heel belangrijk en daarna weer verder. Ze hadden ook nog een tegenslag met de gasleiding want daar zit een deuk in en dat vertrouwd Rob niet dus de gas is er even af nu en dat gaat hij eerst veranderen. Er is weer heel veel gedaan en als ik thuis kom kan ik gewoon naar het toilet en dat was het enige waar ik tegen op zag douche kan ik in de Oude baan en in de Kanaalstraat maar een toilet is toch moeilijker.

Kleine plaatsjes rondom Bastia

Zaterdag 28 september zijn we na het ontbijt met de auto allerlei kleine plaatjes rondom Bastia gaan bezoeken. We zijn begonnen met Patrimonio een heel klein dorpje waar niet veel te zien maar vooral bekend om zijn wijnen en een heel oud standbeeld wat wij trouwens niet gezien hebben. De kerk was gesloten dus na een hele korte wandeling zijn we weer veder gereden naar Saint Florent.

Dit is een mooi plaatsje met een vrij grote haven, veel winkeltjes en terrasjes. We zijn dus begonnen met een terrasje om wat te drinken daarna de haven gelopen en de citadel om daarna beneden nog wat winkeltjes aan te doen en te eindigen met een terrasje. Daarna met de auto naar de kathedraal Du Nebblo gereden hoog op een berg. Een mooie kerk met veel pilaren in het midden wat je niet zo vaak ziet. Daarna zijn we naar Nebbio gereden maar dat is zo klein dat je er door heen bent voordat je erg in hebt.

Daarna door naar Saint Michel de Murato en hier stond een kerk die je niet vaak tegen komt in deze kleuren en bouw. het is met lichte en donkere stroken. Nadat we daar alles hadden gezien zijn we terug gereden naar het hotel en daar even gerelaxt om tegen 19.00 uur na beneden te gaan om te gaan eten. Daar was een groot festival op het grote plein dus een drukte en heel veel bier en wijn kramen. Nadat we even wat rond hadden gelopen zijn we lekker gaan eten en daarna terug naar het hotel.

Beide meiden waren druk vandaag

Vrijdag 27 september was iedereen aan het werk alleen van Danielle was iets heel anders vandaag die had een teambuilding dag in België met HR collega’s van DEME. Tussen 8.00 en 8.30 uur werden ze verwacht in Antwerpen en met Danielle gingen er nog twee collega’s mee vanuit Breda. Na de ontvangst gingen ze de werf Amoras bezoeken deze zuiveren bagger slib en daarna was er een teambuilding in Fort van Stabroek. Er werd gesproken, geluncht en activiteiten buiten gedaan dus een goed gevulde agenda tot 17.00 uur. Voor Desiree was het een werkdag vanuit thuis althans vanuit Danielle want dan was ze lekker bij Rex en was die niet heel de tijd alleen. Desiree ging wel vandaag naar de crematie van Tiny de oude buurvrouw van oma want we hadden allemaal een kaart maar konden niet allemaal. Anja ging met Desiree mee dus dat was wel heel fijn hoefde ze toch niet alleen. Daarna is ze weer bij Danielle thuis gaan werken dus wat heeft die Rex toch een geluk.

De route cap cors

Vrijdag 27 september begonnen met een ontbijt met een mooi uitzicht want we zitten boven op berg. Na het ontbijt zijn we begonnen met de kapel Scala Santa want die vond ik te hoog om naar toe te klimmen.

Deze was wel heel apart in verband met de heilige trap die deze kapel heeft. Dit relikwie, waarover maar weinig monumenten ter wereld kunnen opscheppen, werd in 1816 door paus Pius VII aan de bevolking van Bastia geschonken als geschenk voor hun hulp aan de religieuze ballingen op Corsica tijdens het Concordaat. Volgens de christelijke traditie is er een bijzondere aflaat verbonden aan deze met fluweel bedekte heilige trappen: de gelovigen die deze op hun knieën en met berouw beklimmen, worden van al hun zonden vergeven. Wij hebben de trap er naast genomen en gewoon naar boven gelopen.

Bij het Mariabeeld kon je wel een briefje schrijven en in een kistje doen dat heb ik dan weer wel gedaan en natuurlijk een kaars aangestoken. Daarna hebben we onze reis voortgezet want vandaag gingen we de cap cors rijden. Dit is vanuit Bastia omhoog tot het einde en dan terug wij zijn via de oostkant heen gegaan en via de westkant terug. De Cap Corse is 40 km lang en 15 km breed schiereiland. Na al vele mooie uitzichten te hebben gehad van zowel de kust, de rotsen als dorpjes kwamen we ook langs de Osse toren, die dateert uit de late 16e/begin 17e eeuw. Het is de best bewaarde van de Cap Corse. Wij hadden geluk en konden precies stoppen bij de toren. Een stukje verder zijn we gestopt bij een klein terrasje om wat te drinken en tevens de dienst bij te wonen via internet van Tiny Oerlemans de buurvrouw van oma in die tijd want die was vorige week overleden. Daarna weer verder gereden en in het plaatsje Macinaggio gestopt in de haven.

Het heeft de meeste van zijn historische gebouwen verloren, maar je kunt nog steeds genieten van de jachthaven en het strand. Hier hebben we een stukje gewandeld en heerlijk in de haven gegeten. Daarna verder want we zijn dan bijna boven op de punt waar we eigenlijk het douane pad wilde lopen maar dit liet het weer niet toe want de wolken lagen zo laag tot op de weg. Hier kun je ook vanaf de weg de Finochhiarola-eilanden zien liggen. Dit zijn 3 verlaten eilandjes met een 27 m hoge punt waar een Genuese toren is gebouwd. Ze maken deel uit van het Finochhiarola Islands Nature Reserve, dat bijdraagt aan het behoud van de Audouin’s meeuw. Door de lage bewolking konden we ze zien maar daar was ook alles mee gezegd.

Dan gaan we weer zakken via de westkust en deze is inderdaad heel anders dan de ooskust. Onze voorkeur is toch de westkust. We komen langs de Seneca-toren en deze is een van de beroemdste van Corsica vanwege zijn ligging op de top van een rotsformatie op 564 m boven de zeespiegel.
Dankzij de ligging biedt het een prachtig uitzicht op de kust. Daarna bij Nonza gestopt een dorpje wat er prachtig bij ligt met zijn roze kerk maar vooral omdat het strand ons aansprak van bovenaf helemaal zwart. Het is een 1,4 km lang strand met een steile helling en bergen bedekt met dichte begroeiing.

De kleine stenen zijn zwart vanwege een asbestmijn verder naar het noorden, die aan het eind van de 20e eeuw werd verlaten. Het is het best te zien vanuit het dorp. Het was een prachtige tocht waar we dan ook heel de dag over hebben gedaan. Rond de klok van 17.30 uur reden we dan ook Bastia weer pas binnen daar hebben we de auto in het centrum gezet en zijn we lekker gaan eten om daarna terug te gaan naar het hotel.

Donderdag patat dag

Donderdag 26 september was het natuurlijk voor de rest gewoon werken en bij Danielle op het werk stond die koffiekar zeg maar er weer dus die heeft wel een paar gelopen van een heerlijke cappuccino. Rob is na het werk nog bij ons bezig geweest met de toilet en op welke hoogte dat hij  moet komen dus dat vind allemaal weer zijn doorgang. Vandaag ging Desiree bij Rob en Danielle eten en donderdag is patat dag normaal bij ons dus Desiree heeft dat ook in de Oude baan door gevoerd en daar is Rob wel blij mee. Danielle heeft haar tas alvast klaar gezet voor morgen want die gaat naar België voor DEME voor een hele dag met o.a ook een boot bezoek dus dan moet de helm, schoenen en jasje ook mee. Daarna is er nog een heel programma dus dat wordt een druk dagje.

Bastia

Donderdag 26 september zijn we begonnen natuurlijk met een ontbijt waar de receptioniste mij heel raar aan keek want ik zou al in de bus moeten zitten, ik dacht nee he niet weer die bus maar toen kwam er een sorry en legde ze uit waar alles was. Het was niet een geweldig ontbijt maar we zullen maar denken we kunnen er weer even tegen. Daarna de auto gepakt en de navigatie op Bastia gezet wat ongeveer een anderhalf uur rijden was. Daar aangekomen gevraagd of we de auto alvast daar mochten parkeren want het was nog te vroeg om in te checken en dat kon dus toen op naar het centrum.

Daarna toe ging geweldig vele trappen na beneden maar alleen al bij de gedachte we moeten ook nog terug…… nog maar even niet aan denken. Als eerste neergestreken op een terrasje en een kaart gescoord en toen op weg. Als eerste kwamen we langs de kerk de Notre dame de Lourdes daar verschrokken we ons meteen een hoedje want toen we een ruimte in liepen lag daar iemand opgebaard dus snel weg en een andere ingang zoeken. Deze kerk kijkt uit op de haven en is bereikbaar via een trap. De kerk verkeert in goede staat sinds de wederopbouw na de oorlog. Amerikaanse vliegtuigen bombardeerden op 4 oktober 1943 om 8.00 uur de haven van Bastia, toen alle Duitsers de stad hadden verlaten.
In totaal bedroegen de civiele verliezen bijna 500 doden of gewonden.  De kerk van Lourdes werd getroffen door talloze projectielen, maar de grot van de Maagd van Lourdes die het koor domineerde bleef op wonderbaarlijke wijze intact, midden in het puin van de kerk.
Aan het einde van de oorlog werd de kerk zeer snel herbouwd en op 30 juni 1946 werd de kerk weer in gebruik genomen.

Binnenin is een groot granaatfragment aan de muur bevestigd. Het getuigt van de gevechten van 1943. Daarna door naar het grootste plein in Bastia met vele terrassen en daar worden ook alle evenementen gehouden het Place sint Nicolas. Hier staan twee grote standbeelden op monument Aux morts dit herdenkt alle doden van de oorlog in 1870 het stelt een weduwvrouw voor met haar kind. Het andere standbeeld is Statue Napoleon en werd in opdracht van zijn zus gemaakt. Napoleon wordt voorgesteld als een Romeinse keizer, gekroond met lauweren, gekleed in een toga, met een scepter in zijn linkerhand en een boekrol in zijn rechterhand, als symbool van de wetgever. Maar sommigen zijn van mening dat hij wordt voorgesteld als een god, omdat hij de attributen van Jupiter vertoont . Op de achterkant, op de sokkel, staat het wapen van de stad. Want toen het eenmaal klaar was hoefde zijn zus net niet en kwam het hier te staan.

Daarna door allerlei straatjes en pleintjes omhoog en naar beneden en kwamen we langs heel veel verschillende gebouwen zo ook langs St Jean Baptiste deze kerk van Sint Johannes de Doper is de grootste van Corsica en werd gebouwd tussen 1636 en 1666 de campaniles aan de gevel werden er in de 19de eeuw pas bijgevoegd. Daarna door naar de haven en een lekkere pizza gegeten om daarna weer door te gaan. De trappen van Escallier Romieu werden tussen 1871 en 1873 ontworpen door architect Paul-Augustin Viale. Het omvat een fontein, een nis met een standbeeld, vazen ​​met sokkels. De trap verbind de haven die in de stad onder ligt met de stad die boven ligt de Citadel. Het is een prachtige trap naar boven maar wij gingen toch met de nieuw aangelegde lift naar boven. Op de citadel kwamen we als eerste de kerk oratoire Sainte Croix tegen of te wel de heilige kruiskerk gebouwd op grond die toebehoort aan de Basiliek van Sint Jan dus op Vaticaan grond.

Het pauselijk wapen aan beide zijde van het altaar herinnert ons hieraan. Verder wordt hij gerestaureerd want het vocht heeft zijn werk gedaan. Daarna de Katedraal Sainte Marie deze is gewijd aan de hemelvaart van de maagd en werd gebouwd tussen 1604 en 1619. Het herbergt een buiten gewoon processiebeeld van de maagd in het zilver uit 1852. Dit kunstwerk staat rechts in de kerk als je binnen komt en dit wordt elke 15 augustus in processie door de straten van de stad gedragen.

Het is dan natuurlijk ook weer tijd voor een terrasje en dat doen we op het plein bij palais des gouverneurs. Daarna lopen we de nieuw aangelegde route de Aldilonda dit is een pad van 450 meter boven de zee aan de rotsen vast gemaakt een prachtige wandeling. Daarna in de haven genoten van een heerlijk ijsje en weer met de lift terug naar boven naar de citadel om daar via de stadspoort de citadel te verlaten en terug te lopen naar het hotel en al die trappen. Daar ingecheckt spullen uit de auto gehaald en de beentjes omhoog gelegd na al die kilometers.

Een mindere dag

Woensdag 25 september begonnen met een heerlijk ontbijt daarna alles ingepakt en vertrokken richting ons nieuwe hotel in Aleria. De weg ging bijna helemaal langs de kust en het land om te zien is nu heel vlak dat was even wennen want dat hebben we hier nog niet gezien. In Aleria aangekomen eerst de plek gezocht waar een mooie vlakke wandeling zou zijn en met nog pijn in de kuiten van gisteren zag ik dat wel zitten.

We kozen voor de 5 kilometer en dat was achteraf maar goed vlak was hij totaal niet en spectaculair ook niet maar we zullen maar denken de kilometers zijn weer gelopen. Daarna over een zandpad naar een uitkijktoren gekeken en het uitzicht was daar prachtig. Wat ze hier ook veel hebben zijn wijngaarden zo ver dat je kunt kijken zijn er druiven. Dus dan moet je die wel even een aan doen en een flesje voor Danielle regelen ik hoop dat het de goede is. Daarna ingecheckt in het hotel en de spullen gepakt om nog naar het strand te gaan. Het is een beetje een oud bollig hotel met een receptioniste die het alleen over een bus heeft die komt zelfs het menu is erop aangepast.

Na een paar uur op het strand te zijn geweest waar jammer genoeg de terrasjes dicht waren hebben we meteen een restaurant gezocht want hier rond het hotel zijn er niet veel. Een mooi restaurant gevonden bij een oud fort dus dat ook meteen bekeken. Fort matra heet het maar we hebben hier alleen het oude fort en kerk etc bekeken maar niet de opgravingen uit de romeinse tijd. Daarna gedoucht in het hotel we konden daar nu ook niet parkeren van die vrouw want de bus kwam dus maar even aan de overkant gezet en toen terug naar het restaurant. Wat Ruud had besteld was lekker maar ik had een verkeerde keuze en vond het niet lekker maar dat kan een keer het toetje was wel heel lekker. Daarna terug na het hotel en we konden nu gewoon parkeren dus dat was wel gemakkelijk voor morgen want dan gaan we weer inpakken en op weg naar Bastia. We zijn dus de dag wel goed doorgekomen maar het was allemaal net niet.

Wat een klim

Dinsdag 24 september zijn we natuurlijk begonnen met een heerlijk ontbijt op het dak van het hotel lekker buiten in de zon wat wil je nog meer. Daarna de auto gepakt en zijn we naar een stuwmeer gereden met natuurlijk onderweg weer de nodige mooie punten. Bij het stuwmeer aangekomen keken we onze ogen uit want het meer was goed gezakt door de warme zomer en nu zag je allemaal afgezaagde boomstronken. Het meer ligt in een dennenbos en het meer is gemaakt als drinkvoorziening voor Porto Vecchio. Het stuwmeer bevat 3 miljoen kubieke meter water en wordt afgedamd door een 25 m hoge muur. Het werd gebouwd in 1979.

De weg leidt over de dam. Dus toen we dit hadden gezien zijn we natuurlijk nog even bij de dam gaan kijken. Daarna zijn we weer verder gereden voor de waterval na een paar kilometer waren wij er en nadat we de auto hadden geparkeerd zijn wij begonnen met de klim.

Een voetpad leidt in 60 minuten naar een spectaculaire, 60 meter hoge waterval, die vaak ten onrechte Piscia di Gallo (hanenpis) wordt genoemd. De eigenlijke naam van de waterval heeft echter niets met een haan te maken. Het Corsicaanse woord U Ghjalgu betekent witte spar. Op een gegeven moment werd het vertaald in Gallo, daarna in Hahn. Er wordt gezegd dat er ooit een witte dennenboom aan de ingang van de kloof stond. Het was een zware klim althans voor mij maar wij hebben het gehaald en ben maar een keer gevallen maar ik voel mijn knie nu nog.

Na de waterval te hebben gezien was het weer dik een uur terug en daarna bij een klein terrasje extra genoten van een heerlijk glas fris drinken. Daarna naar het hotel gereden om de strandspullen te halen en naar het strand van Palombaggia gereden een mooi starnd maar het was inmiddels te koud om te zwemmen door de wind. Daar wel heerlijk gelegen en wat gelezen. Daarna naar het hotel en gedoucht en toen was het weer tijd om te gaan eten. Het was een gezellig tentje met heerlijk eten en zeker het toetje. Morgen gaan we weer verkassen en gaan we naar Aleria.

Alarm gaat af

Maandag 23 september was voor iedereen in Dongen weer werken geblazen want het weekend zat er weer op. Na het werk is Rob nog even naar de Wilhelminastraat gegaan om eigenlijk de waterleiding te maken die zaterdag stuk was gegaan maar met het uithakken hiervan ging in een keer het alarm af sabotage melding wat was er gebeurt de kabel door die naar de garage loopt. Zowel de telefoon van Ruud als die van mij gaat dan met veel kabaal af dus we hadden even heel veel bekijks maar dat kan. Gelukkig niet door de gas en waterleiding want dat is meer werk zeiden we al tegen Rob we vonden het meer jammer voor hem want nu had hij weer extra werk. Dus Rob en Desiree aan het werk het alarm op installatie gezet en de draden weer aan elkaar gemaakt daarna weer van installatie af en wat denk je het was net of er niets was gebeurt. Alarm er weer op en toen lekker gaan eten in de Oude baan en avond houden.