We zijn weer verder getrokken
nu naar Porto Vecchio

Maandag 23 september was weer een reisdag en nu zijn we naar Porto Vecchio gereden maar natuurlijk eerst een ontbijt op, gedoucht, koffers gepakt en ingeladen en de sleutel van het huisje mochten we onder een steen achterlaten. Na een stukje te hebben gereden zijn we bij een mooie baai gestopt de baai van Santa Giulia daar de auto geparkeerd en een stukje gelopen en wat gedronken. Een van de mooiere baaien van Porto Vecchio met witte stranden en mooi licht blauw water een plaatje om te zien. Daarna door gereden naar het hotel en in gecheckt en gevraagd waar de zoutmoerassen waren.

Dus daar naar toe gereden maar jammer genoeg is dit helemaal in verval en wordt er niets meer gedaan maar de vakken waar het water in staat waren er nog. In 1795 zagen nieuwe zoutwerken het levenslicht er waren er wel eens geweest daarna weer weg maar toen kwamen ze er weer. Paola de Rocca Serra kreeg het beheer achter de haven om de zoutmoerassen de beheren. De productie was van zeer goede kwaliteit en deze familieponderneming ging door tot aan het einde van de 20ste eeuw. Nu is hij dus gesloten maar vroeger toen hij goed liep was de bijnaam van Porto Vecchio de zoutstad. Daarna de auto naar het hotel gebracht en zijn we te voet het centrum in gegaan. Het was wel even een klim maar het ging snel en het centrum was snel bereikt.

De kerk die we als eerste tegenkwamen is gewijd aan Sint-Jan de Doper, de beschermheilige van de plaats. Trots opgericht in het centrum van de oude stad, is dit een vrij recent bouwwerk, gebouwd op de ruïnes van de oude. De kerk van Porto Vecchio werd ingewijd in 1868, wat vrij recent is gezien de gemiddelde bouwdatum van andere kerken op Corsica. Het is bovendien opmerkelijk dat het gebouw toen nog niet echt voltooid was, en nog steeds niet daarna meteen de kapel van de Broederschap van Santa Croce, meer dan drie eeuwen geleden opgericht in het dorp Quenza en nog steeds erg actief. De Broederschap onderhoudt oude tradities en gebruiken die nauw verbonden zijn met de Corsicaanse cultuur. De kapel van Santa Croce is net als de kerk van Porto Vecchio, ongelooflijk goed onderhouden. Ik waardeerde de sfeer in de kapel, de eenvoud en de schoonheid van het houtwerk in het bijzonder. Absoluut een plek om even langs te gaan.

Daarna verder over de pleintjes, straatjes met natuurlijk af en toe een terrasje en zo kwamen we bij de stadspoort de Porte Genoise deze is tot op heden een van de mooiste toegangen tot de oude binnenstad. Ook hebben wij le Bastion de France aangedaan het beroemdste en grootste van de vijf nog bestaande bastions van [Porto-Vecchio] werd toegewezen om de haven te bewaken, vandaar de naam Baluardo di A Marina, tot 1769, toen de stad zich overgaf aan de koning van Frankrijk. Het werd tussen 1986 en 1989 met grote zorg gerestaureerd. Daarna terug gelopen naar het hotel daar wat gedronken en tegen 19.00 uur terug gelopen naar het centrum om heerlijk te eten.

Van alles wat

Zondag 22 september zijn ze in Dongen na het ontbijt eerst gaan fietsen. Rob, Desiree en Vees waren van de partij om de zondag sportief te beginnen. Vrachelen konden ze niet op, op de gebruikelijke plaats want daar was politie en een ambulance dus er was iets niet goed gegaan in het bos. Gelukkig hebben hun lekker kunnen fietsen, daarna hebben ze met zijn allen en ome Jos en tante Tiny formule 1 gekeken bij Danielle dus dat is altijd gezellig. Daarna zijn Rob, Danielle en Rex nog wat los liggende takken gaan zoeken voor het Halloween project. Rex vond het allemaal maar gek het baasje dat reed en het vrouwtje die langs de auto loop dus voor Rex was het heel de tijd erin en eruit.

Geen goede keuze maar wel
met een mooie dag afsluiting

Zondag 22 september zijn we begonnen met een lekker ontbijt want al moeten we er nu natuurlijk zelf voor zorgen het is allemaal goed gekomen. Daarna ons gereed gemaakt en met de auto naar het plaatsje Tizzano gereden maar dit viel tegen en ook konden we de dubbele vuurtoren niet vinden wel een mooie baai waar je evt kon zwemmen of zonnen.

Dan maar door naar een mooi strand/baai genaamd strand van Tralicetu maar dit werd helemaal niks. Een zandpad van een 10 kilometer lang omhoog en naar beneden maar die steeds meer op een zand/stenen pad met watergeulen ging lijken en dat op een gegeven moment niet meer te doen was zelfs niet voor Ruud dus we zijn gedraaid. Naar een ander strand/baai had ik geen zin meer in dus zijn we terug naar ons huis gegaan en hebben we F1 zitten kijken. Rond de klok van 17.30 uur zijn we naar Bonifacio gereden om een rondje rond de haven te lopen en te eten dus wat vanmorgen niet helemaal goed liep is s’ avonds dubbel en dwars ingehaald.

Alles weg

Zaterdag 21 september is er ook in Dongen keihard gewerkt door Rob, Danielle, Desiree en Vees. Heel de dag zijn ze bezig geweest met het afbreken van de badkamer en het toilet. Dus toilet eruit, plafonds eruit toilet en badkamer, douchbak eruit en ligbad eruit. Het was op de ouderwetse manier gebouwd zeiden ze achteraf degelijk en sterk. Tussen de middag natuurkijk heerlijk geluncht en alles ook meteen naar de gemeentewerf gebracht. Dus bijna twee lege vertrekken wat een werk hebben ze verzet en dat terwijl wij weg zijn en niet hebben geholpen. Heel fijn maar ik voel mij ook wel schuldig dat we niets hebben gedaan.

Weer veel gedaan vandaag in Bonifacio

Zaterdag 21 september zijn we na een lekker ontbijt na Bonifacio gereden daar halverwege geparkeerd en richting het achterste stuk gelopen. Als eerste kwamen een de Dominique kerk tegen deze ligt buiten de stadsmuren van Bonifacio, maar binnen de versterkingen. Het is één van de vele mooie bezienswaardigheden op Corsica. De huidige kerk is gebouwd door de dominicanen en maakte tot de Frans Revolutie deel uit van een kloostercomplex.

Daarna doorgelopen naar de begraafplaats deze begraafplaats, aan het einde van het schiereiland Bonifacio, is behoorlijk indrukwekkend. Het staat bekend als de op één na mooiste begraafplaats rond de Middellandse Zee (volgens het toeristenbureau, maar we kunnen de bron niet vinden om u te vertellen welke de eerste is…).
Als u binnenkomt, lijkt het niet op een begraafplaats. Het lijkt meer op een dorp met straten en rijen kleine huizen.

Daarna door gelopen naar de tunnel van de militairen  Le Gouvernail: een ongewoon en panoramisch uitzicht op de monding van Bonifacio krijg je te zien maar dan moet je door een lange tunnel van 168 treden die in de klif is gegraven.
De trap leidt naar een ondergrondse kamer 10 m boven de zee en biedt u een adembenemend uitzicht. Hieronder de beroemde rots die vissers vanwege zijn vorm het roer noemden.
Het roer werd in 1880 gebouwd door de Franse militaire ingenieurs en diende als bewakingsplaats voor de ingang van de haven en de Straat van Bonifacio. Het was uitgerust met een krachtig zoeklicht dat ’s nachts de zeestraat tot aan de kust van Sardinië kon verlichten.

Daarna via een wandelpad rond de punt gelopen en zo naar beneden richting de haven. Daar lekker op een terrasje wat gegeten en gedronken en toen een boor geboekt voor een rondvaart van anderhalf uur.

Dit was prachtig langs de kliffen naar de eilanden Lavezzi deze ligt vol reusachtige rotsen in verschillende kleuren en vormen.

Het wordt soms de “Seychellen van de Middellandse Zee” genoemd (maar op veel kleinere schaal natuurlijk) en Cavalio hier mag je zo wie zo niet op het is een prive eiland maar je kunt er wel mooi langs varen. Het water is er glashelder en witte stranden er staat een hotel en er komen eigenlijk alleen beroemdheden.

Daar draai je en dan kom je langs de kliffen terug waar je de trap kunt zien die in een nacht gemaakt zou zijn waar Ruud vrijdag afgedaald is. Ook het uitkijk plek van de militaire tunnel kom je langs en je ziet de huizen van Bonifacio tot aan de rand gebouwd en eng overhangen. Daarna vaar je langs heel veel mooie grotten st Antoinette, du Sdragonato en ook de grot  bekend als de “Hoed van Napoleon”, ontleent zijn naam aan de vorm van de ingang die, als resultaat van de gril van de natuur, doet denken aan die van de beroemde hoed van de keizer, de beroemde bicorne.

Het is uitgehouwen in de immense witte kalkstenen klif die Bonifacio ondersteunt en is toegankelijk en zichtbaar vanaf de zee. Gelegen net links van het roer van Corsica, is het, samen met de Grain de sable, de verplichte doorgang voor boottochten. Na de boottocht op een terasje nog wat gedronken en een heerlijke sorbet gegeten en toen terug naar de auto maar dat was nog een hele klim naar boven.

Lekker uit eten

Vrijdag 20 september was iedereen weer aan het werk en Vees heeft mooi s’morgens de spullen bij Maxaro omgeruild en opgehaald. We hadden een kraan die beschadigd was en een zwarte syfon zat er niet bij maar na een melding was het allemaal zo geregeld en kon het omgeruild worden. Ze hadden een bon ervoor gemaakt en Vees heeft het vandaag opgehaald. Verder iedereen heel de dag gewerkt en s’avonds zijn Rob en Danielle gaan eten met Simone en Jorg bij Merlijn en dat was natuurlijk weer lekker en gezellig. Ook Rex had het reuze naar zijn zin want zijn vriendin en Vees bleven bij hem.

Vandaag afgereisd naar Bonifacio.

Vrijdag 20 september zijn we na het ontbijt de auto weer gaan pakken en de navigatie ingesteld op Bonifacio met een route langs de kust. Het was een leuke weg maar niet van wauw wat we natuurlijk al wel hebben gehad.

Daar aangekomen konden we ons huis niet vinden ja deze keer zitten we in een huisje. De pad ingereden zoals hij aangaf maar deze werd steeds smaller dus toch maar gedraaid. Dan de mevrouw maar bellen van het huisje mijn man komt eraan zei ze wacht maar bij het ziekenhuis en ja hoor even later kwam de eigenaar met zijn auto en reed voor ons uit en ja toch weer die pad in. Iets verder dan dat wij waren gereden maar we hadden het zo wie zo nooit gevonden want er stond niets op. Nadat we de poort in reden stond erop een heel groot stuk grond een huis en daar gingen wij verblijven. Een leuk huis mooi ingericht en alles erop en eraan dus dat gaat wel goed komen. Nadat we alles uit de auto hadden zijn we naar Bonifacio gereden van hieruit 10 minuten dus dat valt wel mee.

Nadat we hadden geparkeerd begon het al goed een trap op van ik weet niet hoeveel treden in een tunnel om in het oude centrum te komen daar eerst een plattegrond gescoord en toen op weg door al die smalle straatjes. Als eerste kwamen we aan bij de trappen van de koning van Aragon. Aan de westkant van de kaap in Bonifacio loopt deze steile trap richting naar beneden richting de zee. Hier is de grillige rots op zijn steilst en alleen echte helden durven hem te betreden. In dit artikel lees je meer over deze bezienswaardigheid in Zuid-Corsica. De geschiedenis beweert dat de 187 treden in één nacht zijn uitgehakt. Dit is gebeurd tijdes de Aragonese belegering in 1420. Het is alleen waarschijnlijker dat de trap al eerder is aangelegd. Volgens kenners gaf hij eigenlijk toegang tot een bron met goed drinkwater. De geschiedenis beweert dat de 187 treden in één nacht zijn uitgehakt. Dit is gebeurd tijdens de Aragonese belegering in 1420. Het is alleen waarschijnlijker dat de trap al eerder is aangelegd. Volgens kenners gaf hij eigenlijk toegang tot een bron met goed drinkwater.

Daarna weer verder gelopen en af en toe natuurlijk een terrasje. Ook hebben we nog de Genoa poort bezichtigd onder Genuese heerschappij was de Porte de Gênes de enige toegang tot de bovenstad in Bonifacio. De Porte de France werd in 1854 gebouwd. Daarvoor was de poort de enige toegang tot de citadel van Bonifacio. De poort bevindt zich in het oudste gedeelte van de stad en moest groot en veilig zijn. Het doel was om de stad zo goed mogelijk te verdedigen om een aanval te voorkomen. Slecht verdedigde steden waren erg kwetsbaar. Porte de Gênes is één van de mooiste poorten en een voorbeeld voor de mooie militaire architectuur. De poort is ligt binnen de hoge muren en gaf toegang tot de Place d’Armes. De muren van de poort waren zo dik dat men om op het plein te komen door 8 barrières van hout met ijzerbeslag moest. In 1588 werd aan het eind van die barrières een ophaalbrug gemaakt. Die werd omhoog en omlaag getakeld door een ingewikkeld stelsel van contragewichten dat nog te zien is in het bouwwerk. Dit mechanisme werkt vandaag de dag nog steeds.

Van daaruit langs de Ste Marie Majeure kerk de Pisanen begonnen eraan in de 12e eeuw en de Genuezen voltooiden het een eeuw later. Het ligt op het kruispunt van Romaans en Gotisch. En het was deze beroemde mix van bouwstijlen die schrijver Prosper Mérimée zo trof tijdens zijn verblijf in de stad in de 19e eeuw! Het is waar dat het gebouw in de loop van de geschiedenis talloze veranderingen heeft ondergaan, waaronder een vreselijke brand in 1895. De restauraties die de afgelopen jaren zijn uitgevoerd, hebben de kerk in zijn oude glorie hersteld.

Boven het altaar is onlangs een fresco in barokstijl aangebracht. De klokkentoren de vaandel drager van de stad heeft veel tegenslagen gehad en vooral in 1815 toen Napoleons terugkeer van Elba naar hier werd aangekondigd de aanhangers van de Bonapartisten hesen de vlag daardoor werd de toren heel erg bekogeld en is pas nu na de restauratie weer intact. Ook hebben we de Bastion de I’Etendard bezocht een emblematische plek om te bezoeken je reist door de eeuwen heen en begrijpt Bonifacio een beetje beter door een bezoek te brengen aan de Landschapstuin met zijn 10 uitzichten, evenals de tentoonstelling “1000 jaar geschiedenis” in de ondergrondse kamers.

Het Bastion de l’Étendard dateert uit de 16e eeuw en domineert de haven vanaf een hoogte van 25 meter. Het is het hoogste bastion van Frankrijk. Het is imposant, het is het middelpunt van de vestingwerken. Daarna heerlijk gegeten en toen terug naar de auto daarna langs de supermarkt voor morgen een ontbijt te kunnen maken en toen terug naar het huisje. Daar een wasje gedraaid, tv gekeken wat gecomputerd je kent dat wel lekker op ons gemak gezeten.

Vandaag was het toren dag

Donderdag 19 september zijn we naar een goed ontbijt op pad gegaan met de auto. We zijn eerst de prachtige route Iles Sanguinaires gaan rijden om uit te komen bij de toren La Parata.

Deze zeer goed bewaard gebleven 16e eeuwseGenuese toren bevindt zich op de top van de Pointe de la Parata. Het maakt deel uit van een reeks van 85 torens (waarvan er 67 nog overeind staan) gebouwd tijdens de bezetting van het eiland door de Republiek Genua. Ze waren bedoeld om de Corsicaanse kusten te verdedigen tegen barbaarse aanvallen.

De toren bestaat uit 3 niveaus met kamers en observatieposten. Het tweede niveau heeft een kanonopening en het derde heeft twee ramen. Op niveau 0 is er een reservoir dat wordt gevoed door regenwater dat op het terras is opgevangen en bovenaan zien we een Chappe-telegraaf, een telecommunicatiesysteem uitgevonden in 1791. Het maakte communicatie met boten of dat van het eiland Mezu Mare mogelijk. Het interieur van de Parata-toren kan niet worden bezocht, maar vanaf de top van het schiereiland, op een hoogte van 55 meter, ontdekt u een prachtig panorama op de Golf van Ajaccio en de Sanguinaires-eilanden. Wees voorzichtig, het rood gemarkeerde pad om naar de Genuese toren te gaan is behoorlijk steil en gedegradeerd.

Nadat we deze klim hadden overleefd zijn we naar een strand gereden en dan over een kilometers lange zandpad naar Capo di Feno een heel leuk strandtentje wat eigenlijk niet te zien is maar waar het heel druk was ik snap niet dat zoveel mensen dat hebben kunnen vinden. Daar heerlijk wat gedronken en gegeten en toen weer verder. We zijn toen langs een kustweg naar Capo di Muru gereden want daar staat zo’n zelfde toren waar je wel in mag alleen de toren hebben we nooit bereikt want na een 3 kilometer hield ik het voor gezien we waren nog niet op de helft maar het was heel de tijd klimmen en dan door een rivier/waterval bedding.

Ruud wilde niet verder alleen dus dat was wel heel jammer. Gebouwd tussen 1580 en 1617 aan de noordkust van Capu di Muru. De toren viel onder de jurisdictie van Ajaccio. Het gebouw staat op de monumentenlijst. De uitkijkpost is opgenomen in de algemene inventaris van het cultureel erfgoed door de lokale overheid van Corsica. Het gebied van Capu di Muru uitgestrekt tussen de golven van Ajaccio en Valinco biedt een enorm reliëf dat tot 170m boven de zee uitsteekt.  Onderweg had ik nog een sanitaire stop en dat doe ik niet snel in de bosjes maar heel die beklimming terug was ook geen optie als je zo erg moet. Ik bedacht mij wel hier zit ik op 60 jarige leeftijd kan toch eigenlijk echt niet. Daarna terug gereden naar het hotel en daar was buiten geen parkeerplaats meer dus we konden door naar de garage nou dat laat Ruud zich geen twee keer zeggen. Daarna is Ruud nog even gaan hardlopen waar haalt hij het vandaan en nu nog iets verzinnen om te gaan eten.

Donderdag patat dag

Woensdag 18 september en donderdag 19 september ik krijg natuurlijk niet zoveel mee vanuit het thuisfront en daarbij moeten ze natuurlijk ook allemaal gewoon werken. Woensdag is wel Aarts uit de Rijen langs geweest bij Rob en Danielle en de kogel is door de kerk het worden voor aan straat markiezen en op het zijraam aan de oprit kant een screen want een markies is daar te link met de oprit op en af rijden. Aan de andere kant van het huis staat minder zon en dat houd natuurlijk ook de notenboom tegen. Ze worden elektrisch dus dat is wel gemakkelijk dus als we terug zijn moet Ruud nog wel even een stopcontact bij maken. Ik ben wel heel benieuwd straks hoe dat zal zijn. Donderdag was natuurlijk ook weer werken voor iedereen en op donderdag eten wij normaal patatjes en eet Desiree bij ons dus nu was ze bij Rob en Danielle gaan eten maar natuurlijk wel patatjes dis Rob vond dit een geweldig idee.

Naar de geboorte stad van Napoleon

Woensdag 18 september werden we wakker met regen in Calvi maar na het ontbijt gingen we toch weer verkassen en de kant die op gingen was het beter weer dus dat zou wel goed komen. Het eerste stukje hebben we langs de kust gereden en daarna zijn we de D81 opgegaan richting de plaats Piana.

Deze route heet De golf van Porto en de Calangues de Piana en wat is die mooi. Af en toe een hele smalle weg en zeker met al die campers en vooral de chauffeurs die niet kunnen rijden. Hier en daar staan natuurlijk geparkeerde auto’s want iedereen wil een foto van dat mooie rode gesteente want het is ook prachtig. Na deze mooie rotsen onze weg vervolg naar ons nieuwe hotel wat staat in Ajaccio.

Daar aangekomen konden we nog niet inchecken maar we mochten daar wel de auto parkeren dus dat gedaan en te voet naar het oude centrum gelopen.

Daar eerst een plattegrond gescoord en wat drinken en een terrasje en daarna op weg naar het huis waar Napoleon is geboren.

Dat hebben we natuurlijk ook van binnen bezocht je komt er maar een keer en ik moet zeggen het was leuk opgezet en ook stonden er nog veel spullen uit die tijd.

Daarna weer veder en na een standbeeld gezocht waar napoleon op een paard zit met zijn 4 broers maar we konden het maar niet vinden dus op een gegeven moment toch maar eens gevraagd stond het in een bouwput dus tussen de tralies door konden we het zien en meteen de foto’s hoe het gaat worden.

Verder allerlei mooie straatjes en winkels gekeken en nog meer terrasjes gezien. Ook de kathedraal Santa Maria bekeken hier is Napoleon of te wel Napoleon Bonaparte in juli 1771 gedoopt in dit barokke bouwwerk dat uitkijkt over zee. Hij is altijd van de stad blijven houden, al vertrok hij er al op negenjarige leeftijd. Als volwassen man kwam Napoleon er een paar keer terug voor een verblijf, de laatste keer in 1799 op terugreis uit Egypte. Op een plaat van rood marmer op een kerkpilaar staat wat Napoleon schreef op Sint-Helena: “Als men mijn lijk gaat verbannen zoals mijn persoon is verbannen, als men mij geen stukje aarde gunt, hoop ik dat ik begraven mag worden bij mijn voorouders in de kathedraal van Ajaccio, op Corsica.”

Daarna naar het grote monument gelopen en deze staat op een heuvel aan de Cours Grandval – een elegante verkeersader in Ajaccio met chique zomerhuizen uit de 19e eeuw – ligt de grot van Casone in een chaotische omgeving van brokken graniet. Op Corsica wordt graag verteld dat de jonge Bonaparte zich hier terugtrok om te lezen en om over zijn toekomst na te denken. Bovenaan een grote trap staat een beeld van Napoleon met op zijn hoofd de bekende tweekantige steek. Zijn belangrijkste daden staan in steen gebeiteld, zoals het invoeren van het burgerlijk wetboek, het oprichten van de universiteit en de Banque de France. Daarna was het tijd om iets te gaan eten en na dit heerlijke diner gingen weer terug naar het hotel wat nog een hele wandeling was. In totaal hebben we een 14 kilometer afgelegd dus het werd tijd om met de voetjes omhoog te gaan. Bij het hotel aangekomen ingecheckt en even natuurlijk op het dakterras gaan kijken naar het uitzicht daarna ons opgefrist en lekker op bed gaan liggen.

Een heerlijke lunch voor
de Deme vrouwen

Dinsdag 17 september was iedereen in Dongen natuurlijk aan het werk. Desiree werkte bij Danielle thuis want die was de gehele dag op kantoor dus Rex was super blij. Danielle had tussen de middag een heerlijke lunch bij De Beren met 10 collega’s dus dat was gezellig. S’avonds hadden ze nog een rondje te lopen de dames want bij ons moest restaval aan straat maar dat was wel gezellig want dan konden wij ze zien. Bedankt dames en tot op de app

Veel gezien vandaag

Dinsdag 17 september na een goede nachtrust en een heerlijke douch was het tijd voor het ontbijt. Na het ontbijt zijn we eerst naar de Citadel in Calvi gegaan want die ligt tegenover het hotel.
De 15e eeuwse Genuese citadel staat op de rots in Calvi en domineert de jachthaven en boulevard van de stad. Enorme bastions beschermen de citadel aan alle 4 de kanten, waarvan er 3 uitkijken op de zee. In 1794 werd de citadel gebombardeerd met 30.000 kanonschoten door een Britse vloot. In de citadel heerst een rust. Dit is een groot verschil met de het levendige Calvi.

Een aantal stegen leidt naar het Palais des Gouverneurs Génois en de kathedraal van St.-Jean-Baptiste. Die laatste werd in 1567 bijna verwoest. Een wandeling over de wering, waaronder de tour de St.-Antoine, Teghiale en Malfetano bieden een mooi uitzicht. De St.-Jean-Baptiste de kathedraal van Calvi heeft een 15e eeuwse crucifix (symbool uit de Christelijke traditie) die Christ des Miracles wordt genoemd en de Maagd van de rozenkrans. Die wordt meegedragen in de processies en voor elk festical wordt ze anders gekleed. Na alle steegjes, trappen, uitkijktorens en pleinen te hebben gezien en beklommen hebben we de auto gepakt en zijn we naar de Notre-Dame-De-La-Serra gereden langs een prachtige weg langs de kust. Wat een uitzichten zowel aan de kant van de zee als al die mooie rotsen.

De Kapel van Onze-Lieve-Vrouw van de Serra is een gebouw dat tussen 1850 en 1860 werd gebouwd.
Vroeger was het een heiligdom, gebouwd in 1479 en tijdens een belegering in 1794 in stukken gehakt.
De kapel van Notre Dame de la Serra heeft veel kwaliteiten, zowel qua ontwerp als qua geografische positionering, en bieden een eenvoudigweg onvergelijkbaar panorama. De kapel domineert Calvi en laat haar bezoekers genieten van een uitzicht over de hele golf.
Op een rots, vlak ernaast, staat een Mariabeeld, als symbool voor de bescherming die zij, volgens vroegere en huidige opvattingen, over de stad uitoefent.
Elk jaar vieren we op 8 september de Geboorte van Christus door de kapel Notre Dame de la Serra evenzeer te eren als het beeld van de Maagd.
Deze kapel is een echt pareltje, een Corsicaanse regionale trots en een must-see in het landschap van het Isle of Beauty. Het maakt duidelijk deel uit van het religieuze erfgoed van Calvi.

Daarna zijn we naar Calenzana gereden dit is een hooggelegen dorp en vanuit hier gaat iedereen de GR 20 lopen de zwaartse die er is dus veel lopers. Daar rond gelopen en wat gedronken. Toen door naar Lumio een mooi dorp in pastelkleuren met een sierlijke kerktoren maar voor we dat waren kwamen we langs een begraafplaats met van die grote graven dus even gestopt.

Het is de mooiste Romaanse kerk op Corsica en net gerestaureerd. Door Lumio heen gereden een leuk dorpje met hele smalle straatjes en toen eigenlijk naar Occi een verlaten dorp maar dat konden we niet vinden.

Daarna naar de mooie badplaats Algajola daar rond gelopen, Ruud natuurlijk weer over de stenen en wat gedronken en een heerlijk ijsje gegeten. Daarna was het toch echt tijd om terug te rijden naar Calvi naar het hotel daar ons opgefrist en toen heerlijk gaan eten het werd nu wel wat frisser hier waant we werden getrakteerd op een regenbuitje maar gelukkig zaten we droog. Morgen redelijk op tijd uit bed want we gaan verkassen naar Ajaccio de geboorteplaats van Napoleon.

Samen heerlijk gegeten

Maandag 16 september moest iedereen in Dongen natuurlijk weer werken maar ik kreeg wel een gezellige foto door geappt dat ze samen heerlijk hebben gegeten. Ook was er een hele lange app met de uitleg hoe moeilijk het weer was om een afspraak te maken bij dokter Dankerlui maar zoals altijd is het natuurlijk Danielle wel gelukt. Dus in November is het weer het jaarlijkse zussen uitje naar het ziekenhuis en met moeders natuurlijk.

Vandaag aangekomen op Corsica

Maandag 16 september was het weer vroeg dag om 6.00 uur ging namelijk de wekker weer. Ons opgefrist alles ingepakt en ons een weg gebaand door het donkere hotel alles was op slot geen mens te bekennen maar het is gelukt om buiten te komen en bij de auto. Het was ongeveer een kwartiertje rijden naar de haven en daar was het al lekker druk. Na het inchecken kregen we een sticker op de raam en konden we de boot op. Daar eerst een ontbijt gescoord en een tafeltje de reis kon beginnen. De boot vertrok wel later dan de planning maar dat is dan zo. Onder het varen heel het boek 80 jaar van den Noort gelezen en nu is Ruud erin begonnen.

Af en toe een rondje lopen en om 13.30 waren we dan in Bastia. Nadat we van de boor kwamen eerst getankt want het is dan nog maar de vraag wanneer kom je weer een pomp tegen. We hebben helemaal de bergweg gereden naar Calvi ons eerste verblijf de D81 is een prachtige weg als je Desiree maar niet bij hebt de ene bocht naar de andere. Vaak zijn we hier gestopt bij mooie uitkijkpunten of andere bezienswaardigheden. We kwamen langs een oorlogsmonument en dat ging over:

begin oktober 1943 woedden de gevechten voor de bevrijding van Bastia, vooral op de hoogten van Nebbiu. De Slag om de Teghimepas zal beslissend zijn bij het in bezit nemen van de laatste stad op het eiland die toen door de Duitsers werd bezet.
Ook kwamen we langs Baccialu of te wel het witte huis maar het stond er alleen in het frans dus wat het geweest is weet ik niet.

Rond de klok van 17.00 uur kwamen we bij ons hotel aan midden in Calvi tegenover de citadel dus dat kon niet mooier. Na het inchecken hebben wij een mooie ronde gelopen met onder andere
De Sainte-Marie-kerk deze is in 1774 gebouwd in Calvi de kerk is gewijd aan de heilige Maria om aan de behoeften van een groeiende bevolking te voldoen. De bouw ervan werd aan het einde van de 19e ^eeuw voltooid  . Het is in barokstijl geschilderd in roze en beige en ligt in de benedenstad, met een plein dat uitkomt op de Rue Clemenceau. Het gebouw werd in 1988 geklasseerd als historisch monument    maar ook langs de haven en de smalle straatjes en heel veel winkeltjes daarna heerlijk gegeten en toen terug gelopen naar het hotel en in de rustmodes.

De reis is begonnen

Zondag 15 september ging bij ons de wekker om 5.00 uur dus dat was wel een heel kort nachtje. Koffie gezet broodjes gesmeerd auto geladen en iets over 6.00 uur reden we de straat uit. Navigatie aan en die zei 1.305 kilometer rijden en we zouden er om 18.40 uur zijn dus dik 12 uur zitten we gaan ervoor. Duitsland was zo bereikt maar dat land duurt altijd zo lang wat is dat groot maar ook hier kwam natuurlijk een einde aan dus we reden zo Zwitserland binnen en we gingen lekker en lagen goed op schema. Bij de Gotthardtunnel liepen we jammer genoeg vast en dat koste ons toch wel denk ik een 45 minuten maar ook daar kwamen we door heen dus toen reden we later Italië binnen en dan op naar Livorno. Om 18.30 uur reden we het kustplaatje binnen het was wel even zoeken naar het hotel maar gelukkig wel gevonden. Ingecheckt, koffers naar binnen en toen op zoek naar voedsel. Dit lukte bij een pizzeria dus daar lekker gegeten en toen terug naar het hotel. we hebben Helene opgezet maar of we die helemaal gaan zien …..  dat denk ik niet.