Vandaag naar Etretat.

Zondag 14 september zijn we rond de klok van 8.30 uur ons bed uitgekomen, ons opgefrist, koffers gepakt en in de auto gezet en om 9.00 uur zaten we aan ons ontbijt. Een lekker ontbijt genuttigd en rond de klok van 9.45 uur zaten we in de auto op weg naar Etredat. Onderweg een keer getankt en meteen weer door we waren te vroeg bij het hotel maar we mochten de auto al daar laten dus we konden meteen te voet het dorp in en naar die prachtige kliffen.

Daar hebben we eerst alles eens goed bekeken eerst de ene kant maar daar kon je niet omhoog wegens een hardloopwedstrijd ( misschien morgen nog) dus dan naar de andere kant eerst op het strand gekeken en de rotsen goed bekeken en toen is Ruud helemaal omhoog gelopen via de vele trappen en daar bovenop is een prachtig uitzicht en er staat er een kapel de Notre-Dame de la Garde : Deze kapel is in de 19e eeuw gebouwd door zeelieden. In de Tweede Wereldoorlog werd de kapel verwoest, maar in de jaren vijftig van de vorige eeuw verrees het gebouw weer op dezelfde, duizelingwekkende plek.

Daarna door het dorpje gelopen en op het plein staat een mooie overdekte markt van hout met daarin allerlei leuke winkels. Gedenkplaten op het gebouw herinneren aan de aanwezigheid van Engelse en Amerikaanse troepen in Etretat tijdens de oorlogen. Zo was er in de Tweede Wereldoorlog een Brits hospitaal in Etretat, ongeveer 550 Britse soldaten vonden hier de dood.

Daarna wat gegeten en toen naar het huis van Arsene Lupin gelopen. Zelfs als je de grappige, in Frankrijk zeer geliefde gentleman-dief Arsène Lupin en zijn handlanger Grognard niet kent, is het een feest om alles over hem te weten te komen in de Clos Lupin, een imposante villa waar de bedenker van Lupin woonde, de Franse schrijver Maurice Blanc.

Daarna naar het hotel en ingecheckt en toen zijn we naar Le Harve gereden. Daar hebben we twee mooie kerken gezien eigenlijk een kerk en een kathedraal. De 107 meter hoge Saint-Josephkerk is een waar kunstwerk ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de verwoesting van Le Havre en viert de wedergeboorte van een stad die zich heeft gevestigd als de maritieme toegangspoort van Frankrijk, waardoor het religieuze gebouw een andere, meer seculiere roeping heeft gekregen.
Maar pas als je over de drempel van Sint-Joseph stapt, raak je helemaal in de ban van de samenwerking tussen de dichter van het beton en de meester-glaskunstenares Marguerite Huré: de lantaarntoren, die aan alle acht zijden volledig opengewerkt is er zitten maar liefst 12.768 veelkleurige, met de mond geblazen glas-in-loodramen in.

De kathedraal De Notre Dame neemt een speciale plaats in in de harten van de inwoners van Le Havre en in de geschiedenis van de stad, omdat het een van de weinige gebouwen is die niet met de grond gelijk is gemaakt na de verschrikkelijke bombardementen van september 1944. Hoewel 82% van de stad in 5 dagen tijd werd verwoest, stortte de kathedraal, hoewel beschadigd, niet in. Hij is op zich niet meer zo mooi en er hangen binnen netten om de evt stenen op te vangen. Verder kwamen nog langs wat andere bouwwerken en hebben we over de boulevard gelopen en na een grote skatebaan staan kijken.

Daarna terug naar het hotel alles afgegooid en het dorp ingelopen om te eten.
In Dongen was het in de Kanaalstraat rustig wat gewandeld etc en in de Oude baan was het een stuk drukker want daar kwam Esther langs een oud schoolvriendinnetje met man en kinderen. Verder hadden ze allebei een huilbui dus dat was niet zo leuk.