De route cap cors

Vrijdag 27 september begonnen met een ontbijt met een mooi uitzicht want we zitten boven op berg. Na het ontbijt zijn we begonnen met de kapel Scala Santa want die vond ik te hoog om naar toe te klimmen.

Deze was wel heel apart in verband met de heilige trap die deze kapel heeft. Dit relikwie, waarover maar weinig monumenten ter wereld kunnen opscheppen, werd in 1816 door paus Pius VII aan de bevolking van Bastia geschonken als geschenk voor hun hulp aan de religieuze ballingen op Corsica tijdens het Concordaat. Volgens de christelijke traditie is er een bijzondere aflaat verbonden aan deze met fluweel bedekte heilige trappen: de gelovigen die deze op hun knieën en met berouw beklimmen, worden van al hun zonden vergeven. Wij hebben de trap er naast genomen en gewoon naar boven gelopen.

Bij het Mariabeeld kon je wel een briefje schrijven en in een kistje doen dat heb ik dan weer wel gedaan en natuurlijk een kaars aangestoken. Daarna hebben we onze reis voortgezet want vandaag gingen we de cap cors rijden. Dit is vanuit Bastia omhoog tot het einde en dan terug wij zijn via de oostkant heen gegaan en via de westkant terug. De Cap Corse is 40 km lang en 15 km breed schiereiland. Na al vele mooie uitzichten te hebben gehad van zowel de kust, de rotsen als dorpjes kwamen we ook langs de Osse toren, die dateert uit de late 16e/begin 17e eeuw. Het is de best bewaarde van de Cap Corse. Wij hadden geluk en konden precies stoppen bij de toren. Een stukje verder zijn we gestopt bij een klein terrasje om wat te drinken en tevens de dienst bij te wonen via internet van Tiny Oerlemans de buurvrouw van oma in die tijd want die was vorige week overleden. Daarna weer verder gereden en in het plaatsje Macinaggio gestopt in de haven.

Het heeft de meeste van zijn historische gebouwen verloren, maar je kunt nog steeds genieten van de jachthaven en het strand. Hier hebben we een stukje gewandeld en heerlijk in de haven gegeten. Daarna verder want we zijn dan bijna boven op de punt waar we eigenlijk het douane pad wilde lopen maar dit liet het weer niet toe want de wolken lagen zo laag tot op de weg. Hier kun je ook vanaf de weg de Finochhiarola-eilanden zien liggen. Dit zijn 3 verlaten eilandjes met een 27 m hoge punt waar een Genuese toren is gebouwd. Ze maken deel uit van het Finochhiarola Islands Nature Reserve, dat bijdraagt aan het behoud van de Audouin’s meeuw. Door de lage bewolking konden we ze zien maar daar was ook alles mee gezegd.

Dan gaan we weer zakken via de westkust en deze is inderdaad heel anders dan de ooskust. Onze voorkeur is toch de westkust. We komen langs de Seneca-toren en deze is een van de beroemdste van Corsica vanwege zijn ligging op de top van een rotsformatie op 564 m boven de zeespiegel.
Dankzij de ligging biedt het een prachtig uitzicht op de kust. Daarna bij Nonza gestopt een dorpje wat er prachtig bij ligt met zijn roze kerk maar vooral omdat het strand ons aansprak van bovenaf helemaal zwart. Het is een 1,4 km lang strand met een steile helling en bergen bedekt met dichte begroeiing.

De kleine stenen zijn zwart vanwege een asbestmijn verder naar het noorden, die aan het eind van de 20e eeuw werd verlaten. Het is het best te zien vanuit het dorp. Het was een prachtige tocht waar we dan ook heel de dag over hebben gedaan. Rond de klok van 17.30 uur reden we dan ook Bastia weer pas binnen daar hebben we de auto in het centrum gezet en zijn we lekker gaan eten om daarna terug te gaan naar het hotel.

Donderdag patat dag

Donderdag 26 september was het natuurlijk voor de rest gewoon werken en bij Danielle op het werk stond die koffiekar zeg maar er weer dus die heeft wel een paar gelopen van een heerlijke cappuccino. Rob is na het werk nog bij ons bezig geweest met de toilet en op welke hoogte dat hij  moet komen dus dat vind allemaal weer zijn doorgang. Vandaag ging Desiree bij Rob en Danielle eten en donderdag is patat dag normaal bij ons dus Desiree heeft dat ook in de Oude baan door gevoerd en daar is Rob wel blij mee. Danielle heeft haar tas alvast klaar gezet voor morgen want die gaat naar België voor DEME voor een hele dag met o.a ook een boot bezoek dus dan moet de helm, schoenen en jasje ook mee. Daarna is er nog een heel programma dus dat wordt een druk dagje.

Bastia

Donderdag 26 september zijn we begonnen natuurlijk met een ontbijt waar de receptioniste mij heel raar aan keek want ik zou al in de bus moeten zitten, ik dacht nee he niet weer die bus maar toen kwam er een sorry en legde ze uit waar alles was. Het was niet een geweldig ontbijt maar we zullen maar denken we kunnen er weer even tegen. Daarna de auto gepakt en de navigatie op Bastia gezet wat ongeveer een anderhalf uur rijden was. Daar aangekomen gevraagd of we de auto alvast daar mochten parkeren want het was nog te vroeg om in te checken en dat kon dus toen op naar het centrum.

Daarna toe ging geweldig vele trappen na beneden maar alleen al bij de gedachte we moeten ook nog terug…… nog maar even niet aan denken. Als eerste neergestreken op een terrasje en een kaart gescoord en toen op weg. Als eerste kwamen we langs de kerk de Notre dame de Lourdes daar verschrokken we ons meteen een hoedje want toen we een ruimte in liepen lag daar iemand opgebaard dus snel weg en een andere ingang zoeken. Deze kerk kijkt uit op de haven en is bereikbaar via een trap. De kerk verkeert in goede staat sinds de wederopbouw na de oorlog. Amerikaanse vliegtuigen bombardeerden op 4 oktober 1943 om 8.00 uur de haven van Bastia, toen alle Duitsers de stad hadden verlaten.
In totaal bedroegen de civiele verliezen bijna 500 doden of gewonden.  De kerk van Lourdes werd getroffen door talloze projectielen, maar de grot van de Maagd van Lourdes die het koor domineerde bleef op wonderbaarlijke wijze intact, midden in het puin van de kerk.
Aan het einde van de oorlog werd de kerk zeer snel herbouwd en op 30 juni 1946 werd de kerk weer in gebruik genomen.

Binnenin is een groot granaatfragment aan de muur bevestigd. Het getuigt van de gevechten van 1943. Daarna door naar het grootste plein in Bastia met vele terrassen en daar worden ook alle evenementen gehouden het Place sint Nicolas. Hier staan twee grote standbeelden op monument Aux morts dit herdenkt alle doden van de oorlog in 1870 het stelt een weduwvrouw voor met haar kind. Het andere standbeeld is Statue Napoleon en werd in opdracht van zijn zus gemaakt. Napoleon wordt voorgesteld als een Romeinse keizer, gekroond met lauweren, gekleed in een toga, met een scepter in zijn linkerhand en een boekrol in zijn rechterhand, als symbool van de wetgever. Maar sommigen zijn van mening dat hij wordt voorgesteld als een god, omdat hij de attributen van Jupiter vertoont . Op de achterkant, op de sokkel, staat het wapen van de stad. Want toen het eenmaal klaar was hoefde zijn zus net niet en kwam het hier te staan.

Daarna door allerlei straatjes en pleintjes omhoog en naar beneden en kwamen we langs heel veel verschillende gebouwen zo ook langs St Jean Baptiste deze kerk van Sint Johannes de Doper is de grootste van Corsica en werd gebouwd tussen 1636 en 1666 de campaniles aan de gevel werden er in de 19de eeuw pas bijgevoegd. Daarna door naar de haven en een lekkere pizza gegeten om daarna weer door te gaan. De trappen van Escallier Romieu werden tussen 1871 en 1873 ontworpen door architect Paul-Augustin Viale. Het omvat een fontein, een nis met een standbeeld, vazen ​​met sokkels. De trap verbind de haven die in de stad onder ligt met de stad die boven ligt de Citadel. Het is een prachtige trap naar boven maar wij gingen toch met de nieuw aangelegde lift naar boven. Op de citadel kwamen we als eerste de kerk oratoire Sainte Croix tegen of te wel de heilige kruiskerk gebouwd op grond die toebehoort aan de Basiliek van Sint Jan dus op Vaticaan grond.

Het pauselijk wapen aan beide zijde van het altaar herinnert ons hieraan. Verder wordt hij gerestaureerd want het vocht heeft zijn werk gedaan. Daarna de Katedraal Sainte Marie deze is gewijd aan de hemelvaart van de maagd en werd gebouwd tussen 1604 en 1619. Het herbergt een buiten gewoon processiebeeld van de maagd in het zilver uit 1852. Dit kunstwerk staat rechts in de kerk als je binnen komt en dit wordt elke 15 augustus in processie door de straten van de stad gedragen.

Het is dan natuurlijk ook weer tijd voor een terrasje en dat doen we op het plein bij palais des gouverneurs. Daarna lopen we de nieuw aangelegde route de Aldilonda dit is een pad van 450 meter boven de zee aan de rotsen vast gemaakt een prachtige wandeling. Daarna in de haven genoten van een heerlijk ijsje en weer met de lift terug naar boven naar de citadel om daar via de stadspoort de citadel te verlaten en terug te lopen naar het hotel en al die trappen. Daar ingecheckt spullen uit de auto gehaald en de beentjes omhoog gelegd na al die kilometers.

Een mindere dag

Woensdag 25 september begonnen met een heerlijk ontbijt daarna alles ingepakt en vertrokken richting ons nieuwe hotel in Aleria. De weg ging bijna helemaal langs de kust en het land om te zien is nu heel vlak dat was even wennen want dat hebben we hier nog niet gezien. In Aleria aangekomen eerst de plek gezocht waar een mooie vlakke wandeling zou zijn en met nog pijn in de kuiten van gisteren zag ik dat wel zitten.

We kozen voor de 5 kilometer en dat was achteraf maar goed vlak was hij totaal niet en spectaculair ook niet maar we zullen maar denken de kilometers zijn weer gelopen. Daarna over een zandpad naar een uitkijktoren gekeken en het uitzicht was daar prachtig. Wat ze hier ook veel hebben zijn wijngaarden zo ver dat je kunt kijken zijn er druiven. Dus dan moet je die wel even een aan doen en een flesje voor Danielle regelen ik hoop dat het de goede is. Daarna ingecheckt in het hotel en de spullen gepakt om nog naar het strand te gaan. Het is een beetje een oud bollig hotel met een receptioniste die het alleen over een bus heeft die komt zelfs het menu is erop aangepast.

Na een paar uur op het strand te zijn geweest waar jammer genoeg de terrasjes dicht waren hebben we meteen een restaurant gezocht want hier rond het hotel zijn er niet veel. Een mooi restaurant gevonden bij een oud fort dus dat ook meteen bekeken. Fort matra heet het maar we hebben hier alleen het oude fort en kerk etc bekeken maar niet de opgravingen uit de romeinse tijd. Daarna gedoucht in het hotel we konden daar nu ook niet parkeren van die vrouw want de bus kwam dus maar even aan de overkant gezet en toen terug naar het restaurant. Wat Ruud had besteld was lekker maar ik had een verkeerde keuze en vond het niet lekker maar dat kan een keer het toetje was wel heel lekker. Daarna terug na het hotel en we konden nu gewoon parkeren dus dat was wel gemakkelijk voor morgen want dan gaan we weer inpakken en op weg naar Bastia. We zijn dus de dag wel goed doorgekomen maar het was allemaal net niet.

Wat een klim

Dinsdag 24 september zijn we natuurlijk begonnen met een heerlijk ontbijt op het dak van het hotel lekker buiten in de zon wat wil je nog meer. Daarna de auto gepakt en zijn we naar een stuwmeer gereden met natuurlijk onderweg weer de nodige mooie punten. Bij het stuwmeer aangekomen keken we onze ogen uit want het meer was goed gezakt door de warme zomer en nu zag je allemaal afgezaagde boomstronken. Het meer ligt in een dennenbos en het meer is gemaakt als drinkvoorziening voor Porto Vecchio. Het stuwmeer bevat 3 miljoen kubieke meter water en wordt afgedamd door een 25 m hoge muur. Het werd gebouwd in 1979.

De weg leidt over de dam. Dus toen we dit hadden gezien zijn we natuurlijk nog even bij de dam gaan kijken. Daarna zijn we weer verder gereden voor de waterval na een paar kilometer waren wij er en nadat we de auto hadden geparkeerd zijn wij begonnen met de klim.

Een voetpad leidt in 60 minuten naar een spectaculaire, 60 meter hoge waterval, die vaak ten onrechte Piscia di Gallo (hanenpis) wordt genoemd. De eigenlijke naam van de waterval heeft echter niets met een haan te maken. Het Corsicaanse woord U Ghjalgu betekent witte spar. Op een gegeven moment werd het vertaald in Gallo, daarna in Hahn. Er wordt gezegd dat er ooit een witte dennenboom aan de ingang van de kloof stond. Het was een zware klim althans voor mij maar wij hebben het gehaald en ben maar een keer gevallen maar ik voel mijn knie nu nog.

Na de waterval te hebben gezien was het weer dik een uur terug en daarna bij een klein terrasje extra genoten van een heerlijk glas fris drinken. Daarna naar het hotel gereden om de strandspullen te halen en naar het strand van Palombaggia gereden een mooi starnd maar het was inmiddels te koud om te zwemmen door de wind. Daar wel heerlijk gelegen en wat gelezen. Daarna naar het hotel en gedoucht en toen was het weer tijd om te gaan eten. Het was een gezellig tentje met heerlijk eten en zeker het toetje. Morgen gaan we weer verkassen en gaan we naar Aleria.

Alarm gaat af

Maandag 23 september was voor iedereen in Dongen weer werken geblazen want het weekend zat er weer op. Na het werk is Rob nog even naar de Wilhelminastraat gegaan om eigenlijk de waterleiding te maken die zaterdag stuk was gegaan maar met het uithakken hiervan ging in een keer het alarm af sabotage melding wat was er gebeurt de kabel door die naar de garage loopt. Zowel de telefoon van Ruud als die van mij gaat dan met veel kabaal af dus we hadden even heel veel bekijks maar dat kan. Gelukkig niet door de gas en waterleiding want dat is meer werk zeiden we al tegen Rob we vonden het meer jammer voor hem want nu had hij weer extra werk. Dus Rob en Desiree aan het werk het alarm op installatie gezet en de draden weer aan elkaar gemaakt daarna weer van installatie af en wat denk je het was net of er niets was gebeurt. Alarm er weer op en toen lekker gaan eten in de Oude baan en avond houden.

We zijn weer verder getrokken
nu naar Porto Vecchio

Maandag 23 september was weer een reisdag en nu zijn we naar Porto Vecchio gereden maar natuurlijk eerst een ontbijt op, gedoucht, koffers gepakt en ingeladen en de sleutel van het huisje mochten we onder een steen achterlaten. Na een stukje te hebben gereden zijn we bij een mooie baai gestopt de baai van Santa Giulia daar de auto geparkeerd en een stukje gelopen en wat gedronken. Een van de mooiere baaien van Porto Vecchio met witte stranden en mooi licht blauw water een plaatje om te zien. Daarna door gereden naar het hotel en in gecheckt en gevraagd waar de zoutmoerassen waren.

Dus daar naar toe gereden maar jammer genoeg is dit helemaal in verval en wordt er niets meer gedaan maar de vakken waar het water in staat waren er nog. In 1795 zagen nieuwe zoutwerken het levenslicht er waren er wel eens geweest daarna weer weg maar toen kwamen ze er weer. Paola de Rocca Serra kreeg het beheer achter de haven om de zoutmoerassen de beheren. De productie was van zeer goede kwaliteit en deze familieponderneming ging door tot aan het einde van de 20ste eeuw. Nu is hij dus gesloten maar vroeger toen hij goed liep was de bijnaam van Porto Vecchio de zoutstad. Daarna de auto naar het hotel gebracht en zijn we te voet het centrum in gegaan. Het was wel even een klim maar het ging snel en het centrum was snel bereikt.

De kerk die we als eerste tegenkwamen is gewijd aan Sint-Jan de Doper, de beschermheilige van de plaats. Trots opgericht in het centrum van de oude stad, is dit een vrij recent bouwwerk, gebouwd op de ruïnes van de oude. De kerk van Porto Vecchio werd ingewijd in 1868, wat vrij recent is gezien de gemiddelde bouwdatum van andere kerken op Corsica. Het is bovendien opmerkelijk dat het gebouw toen nog niet echt voltooid was, en nog steeds niet daarna meteen de kapel van de Broederschap van Santa Croce, meer dan drie eeuwen geleden opgericht in het dorp Quenza en nog steeds erg actief. De Broederschap onderhoudt oude tradities en gebruiken die nauw verbonden zijn met de Corsicaanse cultuur. De kapel van Santa Croce is net als de kerk van Porto Vecchio, ongelooflijk goed onderhouden. Ik waardeerde de sfeer in de kapel, de eenvoud en de schoonheid van het houtwerk in het bijzonder. Absoluut een plek om even langs te gaan.

Daarna verder over de pleintjes, straatjes met natuurlijk af en toe een terrasje en zo kwamen we bij de stadspoort de Porte Genoise deze is tot op heden een van de mooiste toegangen tot de oude binnenstad. Ook hebben wij le Bastion de France aangedaan het beroemdste en grootste van de vijf nog bestaande bastions van [Porto-Vecchio] werd toegewezen om de haven te bewaken, vandaar de naam Baluardo di A Marina, tot 1769, toen de stad zich overgaf aan de koning van Frankrijk. Het werd tussen 1986 en 1989 met grote zorg gerestaureerd. Daarna terug gelopen naar het hotel daar wat gedronken en tegen 19.00 uur terug gelopen naar het centrum om heerlijk te eten.

Van alles wat

Zondag 22 september zijn ze in Dongen na het ontbijt eerst gaan fietsen. Rob, Desiree en Vees waren van de partij om de zondag sportief te beginnen. Vrachelen konden ze niet op, op de gebruikelijke plaats want daar was politie en een ambulance dus er was iets niet goed gegaan in het bos. Gelukkig hebben hun lekker kunnen fietsen, daarna hebben ze met zijn allen en ome Jos en tante Tiny formule 1 gekeken bij Danielle dus dat is altijd gezellig. Daarna zijn Rob, Danielle en Rex nog wat los liggende takken gaan zoeken voor het Halloween project. Rex vond het allemaal maar gek het baasje dat reed en het vrouwtje die langs de auto loop dus voor Rex was het heel de tijd erin en eruit.

Geen goede keuze maar wel
met een mooie dag afsluiting

Zondag 22 september zijn we begonnen met een lekker ontbijt want al moeten we er nu natuurlijk zelf voor zorgen het is allemaal goed gekomen. Daarna ons gereed gemaakt en met de auto naar het plaatsje Tizzano gereden maar dit viel tegen en ook konden we de dubbele vuurtoren niet vinden wel een mooie baai waar je evt kon zwemmen of zonnen.

Dan maar door naar een mooi strand/baai genaamd strand van Tralicetu maar dit werd helemaal niks. Een zandpad van een 10 kilometer lang omhoog en naar beneden maar die steeds meer op een zand/stenen pad met watergeulen ging lijken en dat op een gegeven moment niet meer te doen was zelfs niet voor Ruud dus we zijn gedraaid. Naar een ander strand/baai had ik geen zin meer in dus zijn we terug naar ons huis gegaan en hebben we F1 zitten kijken. Rond de klok van 17.30 uur zijn we naar Bonifacio gereden om een rondje rond de haven te lopen en te eten dus wat vanmorgen niet helemaal goed liep is s’ avonds dubbel en dwars ingehaald.

Alles weg

Zaterdag 21 september is er ook in Dongen keihard gewerkt door Rob, Danielle, Desiree en Vees. Heel de dag zijn ze bezig geweest met het afbreken van de badkamer en het toilet. Dus toilet eruit, plafonds eruit toilet en badkamer, douchbak eruit en ligbad eruit. Het was op de ouderwetse manier gebouwd zeiden ze achteraf degelijk en sterk. Tussen de middag natuurkijk heerlijk geluncht en alles ook meteen naar de gemeentewerf gebracht. Dus bijna twee lege vertrekken wat een werk hebben ze verzet en dat terwijl wij weg zijn en niet hebben geholpen. Heel fijn maar ik voel mij ook wel schuldig dat we niets hebben gedaan.

Weer veel gedaan vandaag in Bonifacio

Zaterdag 21 september zijn we na een lekker ontbijt na Bonifacio gereden daar halverwege geparkeerd en richting het achterste stuk gelopen. Als eerste kwamen een de Dominique kerk tegen deze ligt buiten de stadsmuren van Bonifacio, maar binnen de versterkingen. Het is één van de vele mooie bezienswaardigheden op Corsica. De huidige kerk is gebouwd door de dominicanen en maakte tot de Frans Revolutie deel uit van een kloostercomplex.

Daarna doorgelopen naar de begraafplaats deze begraafplaats, aan het einde van het schiereiland Bonifacio, is behoorlijk indrukwekkend. Het staat bekend als de op één na mooiste begraafplaats rond de Middellandse Zee (volgens het toeristenbureau, maar we kunnen de bron niet vinden om u te vertellen welke de eerste is…).
Als u binnenkomt, lijkt het niet op een begraafplaats. Het lijkt meer op een dorp met straten en rijen kleine huizen.

Daarna door gelopen naar de tunnel van de militairen  Le Gouvernail: een ongewoon en panoramisch uitzicht op de monding van Bonifacio krijg je te zien maar dan moet je door een lange tunnel van 168 treden die in de klif is gegraven.
De trap leidt naar een ondergrondse kamer 10 m boven de zee en biedt u een adembenemend uitzicht. Hieronder de beroemde rots die vissers vanwege zijn vorm het roer noemden.
Het roer werd in 1880 gebouwd door de Franse militaire ingenieurs en diende als bewakingsplaats voor de ingang van de haven en de Straat van Bonifacio. Het was uitgerust met een krachtig zoeklicht dat ’s nachts de zeestraat tot aan de kust van Sardinië kon verlichten.

Daarna via een wandelpad rond de punt gelopen en zo naar beneden richting de haven. Daar lekker op een terrasje wat gegeten en gedronken en toen een boor geboekt voor een rondvaart van anderhalf uur.

Dit was prachtig langs de kliffen naar de eilanden Lavezzi deze ligt vol reusachtige rotsen in verschillende kleuren en vormen.

Het wordt soms de “Seychellen van de Middellandse Zee” genoemd (maar op veel kleinere schaal natuurlijk) en Cavalio hier mag je zo wie zo niet op het is een prive eiland maar je kunt er wel mooi langs varen. Het water is er glashelder en witte stranden er staat een hotel en er komen eigenlijk alleen beroemdheden.

Daar draai je en dan kom je langs de kliffen terug waar je de trap kunt zien die in een nacht gemaakt zou zijn waar Ruud vrijdag afgedaald is. Ook het uitkijk plek van de militaire tunnel kom je langs en je ziet de huizen van Bonifacio tot aan de rand gebouwd en eng overhangen. Daarna vaar je langs heel veel mooie grotten st Antoinette, du Sdragonato en ook de grot  bekend als de “Hoed van Napoleon”, ontleent zijn naam aan de vorm van de ingang die, als resultaat van de gril van de natuur, doet denken aan die van de beroemde hoed van de keizer, de beroemde bicorne.

Het is uitgehouwen in de immense witte kalkstenen klif die Bonifacio ondersteunt en is toegankelijk en zichtbaar vanaf de zee. Gelegen net links van het roer van Corsica, is het, samen met de Grain de sable, de verplichte doorgang voor boottochten. Na de boottocht op een terasje nog wat gedronken en een heerlijke sorbet gegeten en toen terug naar de auto maar dat was nog een hele klim naar boven.

Lekker uit eten

Vrijdag 20 september was iedereen weer aan het werk en Vees heeft mooi s’morgens de spullen bij Maxaro omgeruild en opgehaald. We hadden een kraan die beschadigd was en een zwarte syfon zat er niet bij maar na een melding was het allemaal zo geregeld en kon het omgeruild worden. Ze hadden een bon ervoor gemaakt en Vees heeft het vandaag opgehaald. Verder iedereen heel de dag gewerkt en s’avonds zijn Rob en Danielle gaan eten met Simone en Jorg bij Merlijn en dat was natuurlijk weer lekker en gezellig. Ook Rex had het reuze naar zijn zin want zijn vriendin en Vees bleven bij hem.

Vandaag afgereisd naar Bonifacio.

Vrijdag 20 september zijn we na het ontbijt de auto weer gaan pakken en de navigatie ingesteld op Bonifacio met een route langs de kust. Het was een leuke weg maar niet van wauw wat we natuurlijk al wel hebben gehad.

Daar aangekomen konden we ons huis niet vinden ja deze keer zitten we in een huisje. De pad ingereden zoals hij aangaf maar deze werd steeds smaller dus toch maar gedraaid. Dan de mevrouw maar bellen van het huisje mijn man komt eraan zei ze wacht maar bij het ziekenhuis en ja hoor even later kwam de eigenaar met zijn auto en reed voor ons uit en ja toch weer die pad in. Iets verder dan dat wij waren gereden maar we hadden het zo wie zo nooit gevonden want er stond niets op. Nadat we de poort in reden stond erop een heel groot stuk grond een huis en daar gingen wij verblijven. Een leuk huis mooi ingericht en alles erop en eraan dus dat gaat wel goed komen. Nadat we alles uit de auto hadden zijn we naar Bonifacio gereden van hieruit 10 minuten dus dat valt wel mee.

Nadat we hadden geparkeerd begon het al goed een trap op van ik weet niet hoeveel treden in een tunnel om in het oude centrum te komen daar eerst een plattegrond gescoord en toen op weg door al die smalle straatjes. Als eerste kwamen we aan bij de trappen van de koning van Aragon. Aan de westkant van de kaap in Bonifacio loopt deze steile trap richting naar beneden richting de zee. Hier is de grillige rots op zijn steilst en alleen echte helden durven hem te betreden. In dit artikel lees je meer over deze bezienswaardigheid in Zuid-Corsica. De geschiedenis beweert dat de 187 treden in één nacht zijn uitgehakt. Dit is gebeurd tijdes de Aragonese belegering in 1420. Het is alleen waarschijnlijker dat de trap al eerder is aangelegd. Volgens kenners gaf hij eigenlijk toegang tot een bron met goed drinkwater. De geschiedenis beweert dat de 187 treden in één nacht zijn uitgehakt. Dit is gebeurd tijdens de Aragonese belegering in 1420. Het is alleen waarschijnlijker dat de trap al eerder is aangelegd. Volgens kenners gaf hij eigenlijk toegang tot een bron met goed drinkwater.

Daarna weer verder gelopen en af en toe natuurlijk een terrasje. Ook hebben we nog de Genoa poort bezichtigd onder Genuese heerschappij was de Porte de Gênes de enige toegang tot de bovenstad in Bonifacio. De Porte de France werd in 1854 gebouwd. Daarvoor was de poort de enige toegang tot de citadel van Bonifacio. De poort bevindt zich in het oudste gedeelte van de stad en moest groot en veilig zijn. Het doel was om de stad zo goed mogelijk te verdedigen om een aanval te voorkomen. Slecht verdedigde steden waren erg kwetsbaar. Porte de Gênes is één van de mooiste poorten en een voorbeeld voor de mooie militaire architectuur. De poort is ligt binnen de hoge muren en gaf toegang tot de Place d’Armes. De muren van de poort waren zo dik dat men om op het plein te komen door 8 barrières van hout met ijzerbeslag moest. In 1588 werd aan het eind van die barrières een ophaalbrug gemaakt. Die werd omhoog en omlaag getakeld door een ingewikkeld stelsel van contragewichten dat nog te zien is in het bouwwerk. Dit mechanisme werkt vandaag de dag nog steeds.

Van daaruit langs de Ste Marie Majeure kerk de Pisanen begonnen eraan in de 12e eeuw en de Genuezen voltooiden het een eeuw later. Het ligt op het kruispunt van Romaans en Gotisch. En het was deze beroemde mix van bouwstijlen die schrijver Prosper Mérimée zo trof tijdens zijn verblijf in de stad in de 19e eeuw! Het is waar dat het gebouw in de loop van de geschiedenis talloze veranderingen heeft ondergaan, waaronder een vreselijke brand in 1895. De restauraties die de afgelopen jaren zijn uitgevoerd, hebben de kerk in zijn oude glorie hersteld.

Boven het altaar is onlangs een fresco in barokstijl aangebracht. De klokkentoren de vaandel drager van de stad heeft veel tegenslagen gehad en vooral in 1815 toen Napoleons terugkeer van Elba naar hier werd aangekondigd de aanhangers van de Bonapartisten hesen de vlag daardoor werd de toren heel erg bekogeld en is pas nu na de restauratie weer intact. Ook hebben we de Bastion de I’Etendard bezocht een emblematische plek om te bezoeken je reist door de eeuwen heen en begrijpt Bonifacio een beetje beter door een bezoek te brengen aan de Landschapstuin met zijn 10 uitzichten, evenals de tentoonstelling “1000 jaar geschiedenis” in de ondergrondse kamers.

Het Bastion de l’Étendard dateert uit de 16e eeuw en domineert de haven vanaf een hoogte van 25 meter. Het is het hoogste bastion van Frankrijk. Het is imposant, het is het middelpunt van de vestingwerken. Daarna heerlijk gegeten en toen terug naar de auto daarna langs de supermarkt voor morgen een ontbijt te kunnen maken en toen terug naar het huisje. Daar een wasje gedraaid, tv gekeken wat gecomputerd je kent dat wel lekker op ons gemak gezeten.

Vandaag was het toren dag

Donderdag 19 september zijn we naar een goed ontbijt op pad gegaan met de auto. We zijn eerst de prachtige route Iles Sanguinaires gaan rijden om uit te komen bij de toren La Parata.

Deze zeer goed bewaard gebleven 16e eeuwseGenuese toren bevindt zich op de top van de Pointe de la Parata. Het maakt deel uit van een reeks van 85 torens (waarvan er 67 nog overeind staan) gebouwd tijdens de bezetting van het eiland door de Republiek Genua. Ze waren bedoeld om de Corsicaanse kusten te verdedigen tegen barbaarse aanvallen.

De toren bestaat uit 3 niveaus met kamers en observatieposten. Het tweede niveau heeft een kanonopening en het derde heeft twee ramen. Op niveau 0 is er een reservoir dat wordt gevoed door regenwater dat op het terras is opgevangen en bovenaan zien we een Chappe-telegraaf, een telecommunicatiesysteem uitgevonden in 1791. Het maakte communicatie met boten of dat van het eiland Mezu Mare mogelijk. Het interieur van de Parata-toren kan niet worden bezocht, maar vanaf de top van het schiereiland, op een hoogte van 55 meter, ontdekt u een prachtig panorama op de Golf van Ajaccio en de Sanguinaires-eilanden. Wees voorzichtig, het rood gemarkeerde pad om naar de Genuese toren te gaan is behoorlijk steil en gedegradeerd.

Nadat we deze klim hadden overleefd zijn we naar een strand gereden en dan over een kilometers lange zandpad naar Capo di Feno een heel leuk strandtentje wat eigenlijk niet te zien is maar waar het heel druk was ik snap niet dat zoveel mensen dat hebben kunnen vinden. Daar heerlijk wat gedronken en gegeten en toen weer verder. We zijn toen langs een kustweg naar Capo di Muru gereden want daar staat zo’n zelfde toren waar je wel in mag alleen de toren hebben we nooit bereikt want na een 3 kilometer hield ik het voor gezien we waren nog niet op de helft maar het was heel de tijd klimmen en dan door een rivier/waterval bedding.

Ruud wilde niet verder alleen dus dat was wel heel jammer. Gebouwd tussen 1580 en 1617 aan de noordkust van Capu di Muru. De toren viel onder de jurisdictie van Ajaccio. Het gebouw staat op de monumentenlijst. De uitkijkpost is opgenomen in de algemene inventaris van het cultureel erfgoed door de lokale overheid van Corsica. Het gebied van Capu di Muru uitgestrekt tussen de golven van Ajaccio en Valinco biedt een enorm reliëf dat tot 170m boven de zee uitsteekt.  Onderweg had ik nog een sanitaire stop en dat doe ik niet snel in de bosjes maar heel die beklimming terug was ook geen optie als je zo erg moet. Ik bedacht mij wel hier zit ik op 60 jarige leeftijd kan toch eigenlijk echt niet. Daarna terug gereden naar het hotel en daar was buiten geen parkeerplaats meer dus we konden door naar de garage nou dat laat Ruud zich geen twee keer zeggen. Daarna is Ruud nog even gaan hardlopen waar haalt hij het vandaan en nu nog iets verzinnen om te gaan eten.

Donderdag patat dag

Woensdag 18 september en donderdag 19 september ik krijg natuurlijk niet zoveel mee vanuit het thuisfront en daarbij moeten ze natuurlijk ook allemaal gewoon werken. Woensdag is wel Aarts uit de Rijen langs geweest bij Rob en Danielle en de kogel is door de kerk het worden voor aan straat markiezen en op het zijraam aan de oprit kant een screen want een markies is daar te link met de oprit op en af rijden. Aan de andere kant van het huis staat minder zon en dat houd natuurlijk ook de notenboom tegen. Ze worden elektrisch dus dat is wel gemakkelijk dus als we terug zijn moet Ruud nog wel even een stopcontact bij maken. Ik ben wel heel benieuwd straks hoe dat zal zijn. Donderdag was natuurlijk ook weer werken voor iedereen en op donderdag eten wij normaal patatjes en eet Desiree bij ons dus nu was ze bij Rob en Danielle gaan eten maar natuurlijk wel patatjes dis Rob vond dit een geweldig idee.